Akademik Sahtekârlık ile İlgili Öğrenci Eğilimlerinin Belirlenmesi: Turizm Fakültesi Örneği (Determination of Student Tendencies Related to Academic Dishonesty: The Case of Tourism Faculty)
DOI:
https://doi.org/10.21325/jotags.2020.730Anahtar Kelimeler:
Akademik sahtekârlık- İntihal- Kopya- Turizm fakültesiÖzet
Bu araştırmanın temel amacı, üniversite öğrencilerinin akademik sahtekârlık eğilimlerinin cinsiyet ve öğrenim görülen sınıf değişkeni kapsamında incelenmesidir. Üniversite öğrencilerinin akademik sahtekârlık eğilimlerinin incelenebilmesi ve verilerin toplanabilmesi için Eminoğlu ve Nartgün (2009) tarafından geliştirilen Akademik Sahtekârlık Eğilimi Ölçeği (ASEÖ) kullanılmıştır. Araştırmanın evrenini, Ankara Hacı Bayram Veli Üniversitesi Turizm Fakültesi öğrencileri oluşturmaktadır. Araştırmada verileri toplayabilmek için anket tekniği kullanılmıştır. Toplamda 335 kullanılabilir anket formu analize tabi tutulmuştur. Araştırma çerçevesinde oluşturulan hipotezler, istatistik paket programı aracılığı ile test edilmiştir. İkili gruplarda t-testi, ikiden fazla bağımsız gruplar için de tek yönlü varyans analizi (ANOVA) kullanılmıştır. Araştırma sonuçları, üniversite öğrencilerinin akademik sahtekârlık eğilimlerinin sadece “ödev-proje gibi çalışmalarda sahtekârlık eğilimi” faktörü kapsamında cinsiyete göre farklılaştığını ortaya koymaktadır. Ayrıca üniversite öğrencilerinin akademik sahtekârlık eğilimleri, öğrenim görülen sınıf değişkenine göre farklılık göstermemektedir.
Referanslar
Akbulut, Y., Şendağ, S., Birinci, G., Kılıçer, K., Şahin, M. C., & Odabaşı, H. F. (2008). Exploring the types and reasons of internet-triggered academic dishonesty among Turkish undergraduate students: Development of internet-triggered academic dishonesty scale (ITADS). Computers & Education, 51, 463-473.
Brimble, M., & Stevenson‐Clarke, P. (2005). Perceptions of the prevalence of academic dishonesty in Australian universities. Australian Educational Researcher, 32(3), 19–44.
Davis, S. F., Grover. C. A., Becker, A. H., & McGregor, L N. (1992). Academic dishonesty: Prevalence, determinants, techniques and punishments. Teaching of Psychology, 19, 16-20.
Duran, A. (2020). Kopya çekme eğilimleri ile akademik başarı, akademik özyeterlik ve akademik ertelemecilik arasındaki ilişkiler (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Eminoğlu, E. (2008). Üniversite öğrencilerinin akademik sahtekârlık eğilimlerinin ölçülmesine yönelik bir ölçek geliştirme çalışması ( Yüksek lisans tezi). Abant İzzet Baysal Üniversitesi, Bolu.
Eminoğlu, E., & Nartgün, Z. (2009). Üniversite öğrencilerinin akademik sahtekârlık eğilimlerinin ölçülmesine yönelik bir ölçek geliştirme çalışması. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, 6(1), 216-240.
Giluk, T. L., & Postlethwaite, B. E. (2015). Big five personality and academic dishonesty: a meta-analytic review. Personality and Individual Differences, 72, 59-67.
Gümüşgül, O., Üstün, Ü., Işık, U., & Demirel, D. (2013). Beden eğitimi ve spor yüksekokulu öğrencilerinin akademik sahtekarlık eğilim düzeylerinin değerlendirilmesi. Ankara Üniversitesi Spor Bilimleri Fakültesi SPORMETRE Beden eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 11(2), 131-138.
Hendy, N. T., & Montargot, N. (2019). Understanding academic dishonesty among business school students in France using the theory of planned behavior. The International Journal of Management Education, 17, 85-93.
Hodgkinson, T., Curtis, H., MacAlister, D., & Farrell, G. (2015). Student academic dishonesty: The potential for situational prevention. Journal of Criminal Justice Education, 27(1), 1-18.
Iberahim, H., Hussein, N., Samat, N., Noordin, F., & Daud, N. (2013). Academic dishonesty: Why business students participate in these practices? Procedia-Social and Behavioral Sciences, 90, 152-156.
Jensen, L. A., Arnett, J. J., Feldman, S. S., & Cauffman, E. (2001). It’s wrong, but everybody does it: Academic dishonesty among high school and college students. Contemporary Educational Psychology, 27, 209–228.
Kıral, B., & Saracaloğlu, S. (2018). Akademik sahtekârlık eğilimi ile olumsuz değerlendirilme korkusu arasındaki ilişki. YYÜ Eğitim Fakültesi Dergisi, 15(1), 323-359.
LaDuke, R. D. (2013). Academic dishonesty today, unethical practices tomorrow? Journal of Professional Nursing, 29(6), 402-406.
Lambert, K., Ellen, N., & Taylor, L. (2003). Cheating-what is it and why do it: A study in New Zealand tertiary institutions of the perceptions and justifications for academic dishonesty. The Journal of American Academy of Business, 3, 98-103.
McCabe, D. L., & Bowers, W. J. (1994). Academic dishonesty among males in college: A thirty year perspective. Journal of College Student Development, 35, 5-10.
McCabe, D. L., & Trevino, L. K. (1997). Individual and contextual influences on academic dishonesty: A multicampus inverstigation. Research in Higher Education, 38, 379–396.
Murdock, T. M., & Anderman, E. M. (2006). Motivational perspectives on student cheating: Toward an ıntegrated model of academic dishonesty. Educational Psychologist, 41(3), 129-145.
Naghdipour, B., & Emeagwali, O. L. (2013). Students’ justifications for academic dishonesty: Call for action. Procedia- Social and Behavioral Sciences, 83, 261-265.
Nonis, S., & Swift, C. O. (2001). An examination of the relationship between academic dishonesty and workplace dishonesty: A multicampus investigation. Journal of Education for Business, 77(2), 69-77.
Özden, M., Özden, D. Ö., & Biçer, B. (2015). Akademik usulsüzlük: Öğretmen adaylarının görüşleri ve deneyimleri. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 11(2), 505-525.
Özden, M., & Özden, Ö. D. (2015). Öğretmen adaylarına göre akademik usulsüzlük davranışları. Yükseköğretim ve Bilim Dergisi, 5(1), 88‐98.
Park, C. (2003). Plagiarism by university students-literature and lessons. Assessment & Evaluation in Higher Education, 28, 471-488.
Payne, S. L., & Nantz, K. S. (1994). Social accounts and metaphors about cheating. CoIlege Teaching, 42, 90.
Peled Y., Eshet, Y., Barczyk C., & Grinautski, K. (2018). Predictors of academic dishonesty among undergraduate students in online and face-to-face courses. Computers & Education, 131, 49-59.
Taşgın, A., Kıncal, R., Küçükoğlu, A. ve Ozan, C. (2019). Öğretmen adaylarının kopya çekmeye ilişkin tutumları ile akademik sahtekârlık eğilimleri arasındaki ilişki, AJESI-Anadolu Journal of Educational Sciences International, 9 (2), 608-639.
Tayfun, A. (2009). Is there a relationship between grade average point and students’ perceptions with regard to cheating factors? Bilig-Türk Dünyası Sosyal Bilimler Dergisi, 49, 191-204.
Tayfun, A., & Yazıcıoğlu, İ. (2008). Öğrencilerin kopya hakkındaki görüşleri üzerine bir araştırma. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 6(3), 375-393.
Thomas, D. (2016). Factors that explain academic dishonesty among university students in Thailand. Ethics & Behavior, 27(2), 140-154.
Türkiye Bilimler Akademisi (2002). Bilimsel araştırmalarda etik ve sorunlar. 21 Nisan 2020 tarihinde, http://www.tuba.gov.tr/files/yayinlar/raporlar/T%C3%9CBA%20Bilimsel%20Ara%C5%9F%C4%B1rmada%20Etik%20ve%20Sorunlar%C4%B1.pdf sayfasından erişilmiştir.
Türk Dil Kurumu (2019). 21 Nisan 2020 tarihinde https://sozluk.gov.tr/ sayfasından erişilmiştir.
Ünal, Y., & Uçak, N. (2017). Farklı eğitim ve kültürlerdeki üniversite öğrencilerinin intihale ilişkin görüş ve davranışları. Edebiyat Fakültesi Dergisi, 34(1), 178-194.
Yayınlanmış
Nasıl Atıf Yapılır
Sayı
Bölüm
Lisans
Telif Hakkı (c) 2023 Journal of Tourism & Gastronomy Studies
Bu çalışma Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License ile lisanslanmıştır.
