Turizm Lisans ve Önlisans Eğitiminde 2017 Yılı Sayısal Değerlendirmeler
Anahtar Kelimeler:
Turizm eğitimi- Kontejyan- 2017- ÖSYSÖzet
Bu araştırmada, Türkiye’de turizm eğitiminin önemli bir aşaması olan lisans, önlisans ve
yüksekokul eğitimine yönelik 2017 yılı kontenjan ve başvuru durumları incelemek ve
Türkiye’deki turizm eğitiminin geleceğine yönelik çıkarımlarda bulunmak amaçlanmıştır.
Bu amaç doğrultusunda, ÖSYM tarafından ilan edilen, 2017-ÖSYS Yerleştirme
Sonuçlarına İlişkin Sayısal Bilgiler tablosundaki ilgili turizm programları incelenmiştir.
İncelemeler sonucunda, turizm programlarındaki kontenjanlar ve bu kontenjanlara
yerleşen öğrencilerin sayıları bölümler bazında değerlendirilmiştir. Yapılan
değerlendirmelere göre, turizm programlarındaki kontenjanların ciddi oranda boş kaldığı
belirlenmiştir. Boş kalan kontenjanların büyük bir kısmını, TM-1 puan türü ile öğrenci
kabul eden “Turizm İşletmeciliği”, “Turizm ve Otelcilik”, “Turizm ve Otel İşletmeciliği”,
“Seyahat İşletmeciliği”, “Seyahat İşletmeciliği ve Turizm Rehberliği”, “Yiyecek ve İçecek
İşletmeciliği”, “Konaklama İşletmeciliği” ve YGS-6 puan türü ile öğrenci kabul eden
“Turizm ve Otel İşletmeciliği” ve “Sağlık Turizmi İşletmeciliği” bölümleri
oluşturmaktadır. Sonuçlar, öğrencilerin “işletmecilik” bölümlerine tercih yapmaktan uzak
durduklarını göstermektedir. Ayrıca, birçok bölümde bulunan ikinci öğretimlerin de tercih
edilmemesi kontenjanların boş kalmasını sağlamıştır. Tercih edilmeyen ikinci öğretimlerin
kapatılması, hemen hemen her ilden ziyade, ihtiyaç duyulan illerde turizm bölümlerinin
muhafaza edilmesi kontenjanların verimli ve etkin kullanılmasını sağlayacaktır.
Referanslar
Arranz, N., Ubierna, F., Arroyabe, M.F., Perez, C. & Arroyabe, J. C. F. (2017). “The effect of tourism education on students’ entrepreneurial vocation”, Scandinavian Journal of Hospitality and Tourism, Vol. 17, No. 3, 312- 330.
Barrows, C. and Bosselman, R. (1999). Hospitality Management Education, NY: Haworth, Binghamton,
Çimen, H., Akbaba, A. (2006). “Otel yöneticilerinin lisans düzeyinde turizm eğitimi almış ile ilgili değerlendirmeleri: ankara'daki dört ve beş yıldızlı otellerde bir araştırma”, Selçuk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, Cilt. 6, Sayı: 12, 229-251.
Daniel, A. D., Costa, R. A., Pita, M., Costa, C. (2017). “Tourism education: what about entrepreneurial skills?”, Journal of Hospitality and Tourism Management, Vol. 30, 65-72.
Dinçer F. İ., Akova, O. ve Kaya, F. (2013). “Meslek yüksekokulu turizm ve otel işletmeciliği programı öğrencilerinin kariyer planlaması üzerine bir araştırma: istanbul üniversitesi ve gümüşhane üniversitesi örneği”, 3.Uluslararası Meslek Yüksekokulu Sempozyumu, Ardahan, 42-56.
Dünya Turizm Örgütü (2017). http://www2.unwto.org/ (Erişim Tarihi:17.09.2017).
Gürdal, M. (2002). “Türkiye’de mesleki turizm eğitiminin yapısal analizi, okullaşma eğitimin kalitesi-staj-istihdam sorunları ve çözüm önerileri”, Turizm Bakanlığı Turizm Eğitimi Konferansı, 391-400.
Hsu, C.H.C., Xiao, H., Chen, N. (2017). “Hospitality and tourism education research from 2005 to 2014”, International Journal of Contemporary Hospitality Management, Vol. 29, No. 1, 141-160.
Israeli, A. (2014). “An inter-paradigmatic agenda for research, education and practice in hospitality management”, International Journal of Hospitality Management, Vol. 42, No. 3, 188-191.
Koh, K. (1995). “Designing the four-year tourism management curriculum: a marketing approach”, Journal of Travel Research, Vol. 34, No. 1, 68-72.
Kozak, M. (2009). “Akademik turizm eğitimi üzerine bir durum analizi”, Muğla Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Bahar 2009, Sayı. 22, 1-20.
Kozak, N., Kozak, A. M. ve Kozak, M. (2009). Genel Turizm. Ankara: Detay Yayıncılık.
Mısırlı, İ. (2002). “Turizm sektöründe meslek standartları ve mesleki belgelendirme sistemi (sertifikasyon)”, Anatolia: Turizm Araştırmaları Dergisi, Cilt. 13, Sayı. 1, 39-55.
Olalı, H. (1984). “The framework and problems of tourism education in turkey, Tourism Education Congress”, İstanbul, October 16-17, 1984, Boğaziçi University Tourism Administration Program of Vocational School, ss. 206.
Olcay, A. (2008). “Türk turizminde eğitimin önemi”, Gaziantep Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, Cilt. 7, Sayı. 2, 383-390.
Solvoll, S., Alsos, G. A. and Bulanova, O. (2015). “Tourism entrepreneurship-review and future directions”, Scandinavian Journal of Hospitality and Tourism, Vol. 15, No. 1, 120-137.
Tribe, J. (1997). “The indiscipline of tourism”, Annals of Tourism Research, Vol. 24, 638-657.
Tribe, J. (2000a). “Indisciplined and unsubstantiated: reply to leiper”, Annals of Tourism Research, Vol. 29, No. 2, 338-357.
Tribe, J. (2000b). “Balancing the vocational: the theory and practice of liberal education in tourism”. The International Journal of Tourism and Hospitality Research, Vol. 2, No. 1, 9-26.
Türkiye İstatistik Kurumu Turizm İstatistikleri (2016). http://www.tuik.gov.tr/PreTablo.do?alt_id=1072 (Erişim Tarihi: 8.10.2017).
Birleşmiş Milletler Dünya Turizm Örgütü (UNWTO) (2017). Tourism Highlights, 2017 Ed. (http://www.eunwto.org/doi/pdf/10.18111/9789284419029 (Erişim Tarihi: 7.10.2017).
Ünlüönen, K. (1993). “Türkiye’de yükseköğretim düzeyinde turizm eğitim ve öğretimi”, Dicle Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, Cilt. 6, Sayı. 1, 497-521.
Zagonari, F. (2009). “Balancing tourism education and training”, International Journal Of Hospitality Management, Vol. 28, 2-9.
Yayınlanmış
Nasıl Atıf Yapılır
Sayı
Bölüm
Lisans
Telif Hakkı (c) 2023 Journal of Tourism & Gastronomy Studies
Bu çalışma Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License ile lisanslanmıştır.
