Çerkes Mutfağının Sürdürülebilirliği Üzerine Bir Araştırma: Sakarya İli Örneği (A Research on Sustainability of Circassian Kitchen: Sakarya City Example)
DOI:
https://doi.org/10.21325/jotags.2020.592Anahtar Kelimeler:
Sürdürülebilirlik- Çerkes mutfağı- Göç- DiasporaÖzet
Yeme içme kavramı, ilkel toplumlardan bugüne kadar insanlık tarihinde her zaman çok önemli bir yere sahip olmuştur. Toplumlar zamanla yoğurdukları kültürel değerlerin ve çevresel faktörlerin etkisiyle kendi bölgelerine özgü mutfak kültürlerini geliştirmişlerdir. Bu kültürel değerlerden biri olan mutfak kültürü, milletlerin hala orada yaşayıp yaşamadığına bakılmaksızın insanların kökenlerinden doğar, ancak bölgesel kaynaklar, inanç ve bilgi, etnik köken, göç, tarım vb. faktörlere bağlı olarak şekillenir. Bu noktada göç kavramı ile karşı karşıya kalan milletlerin geleneksel yemeklerinde yaşanan değişimler tespit edilmek istenmiştir. Bu çalışmada diaspora milletlerden biri olan Çerkes mutfağının yaşadığı değişim temel alınarak 47 kişi ile görüşmeler gerçekleştirilmiştir. Görüşmelerden elde edilen veriler bilgisayar destekli veri analiz programlarından yararlanılarak analiz edilmiştir. Bu veriler doğrultusunda geleneksel yemeklerin gençler tarafından devam ettirildiği, kültür aktarımında en büyük rolü annelerin üstlendiği, çocukların ise öğrenim gören kesimde oldukları ve mutfak kültürünün tanıtılması için çeşitli faaliyetlerin düzenlenmesi gerektiği sonuçları ortaya çıkmıştır.
Referanslar
Acar, V. & Karaosmanoğlu, K. (2019). Çerkes mutfak kültürünü deneyimlemeye yönelik bir tur önerisi: Düzce ili örneği. International Journal of Comtemporary Tourism Research, (2), 177-197.
Alpman, P. S. (2018). Sosyal teorinin konusu olarak kimlik: Sosyal inşacı yaklaşım. Sosyoloji Araştırmaları Dergisi, 21 (2), 1-28.
Ceyhan, D. (2008). Türkiye’de Kültürel Çeşitlilik Olarak Alt Kültürler: Çerkez ve Manav alt kültürleri arasında mukayeseli bir çalışma (Yüksek lisans tezi). Erişim adresi: https://tez.yok.gov.tr/.
Çağırkan, B. (2016). Göç, hibrit kimlik ve aidiyet: Yeni toplumlar, yeni kimlikler. İnsan ve Toplum Bilimleri Araştırmaları Dergisi, 5 (8), 2613-2623.
Dalbay, R. S. (2018). “Kimlik” ve “toplumsal kimlik” kavramı. Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (31), 161-176.
Declerck, F. A., Fanzo, J., Palm, C. & Remans, R. (2011). Ecological approaches to human nutrition. Food and Nutrition Bulletin. 32(1), 41-50.
Durlu, F. Ö., Sünnetçioğlu, S. & Can, A. (2013). Sürdürülebilir gastronomi turizmi hareketliliğinde coğrafi işaretlemenin rolü. Journal of Tourism and Gastronomy Studies. 1(1), 13-20.
Dyllick, T. & Hockerts, K. (2002). Beyond the business case for corporate sustainability. Business Strategy and the Environment, (11), 130-141.
Fearon, J. D. (1999). What is identity (as we now use the word)? California: Stanford University.
Harringon, R., & Herzog, C. (2007). Chef John Folse: A case study of vision, leadership and sustainability. Journal of Hospitality & Tourism Education, 19(3), 5-10.
İlhan, R. (2018). Çerkez mutfağının gastronomi turizmi bağlamında değerlendirilmesi: Restoran sahipleri ve müşteri görüşlerinin karşılaştırmalı analizi (Yüksek lisans tezi). Erişim adresi: https://tez.yok.gov.tr/.
İlhan, R. & Mesci, M. (2018). Gastronomi turizmi çerçevesinde Çerkez mutfağının incelenmesi. Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi Uluslararası Sosyal Bilimler Dergisi, 3(2), 293-315.
Karaca, O. B., Yıldırım, O. & Çakıcı, A. C. (2014). Girit yemek kültürü ve sürdürülebilirliği. Journal of Tourism and Gastronomy Studies, 3(1), 3-13.
Kalaycı, İ. (2015). Tarih, kültür ve iktisat açısından Çerkesya (Çerkesler). Avrasya Etüdleri, 47 (1), 71-111.
Kuhlman, T. & Farrington, J. (2010). What is sustainability? Sustainability, 2(11), 3436-3448.
Miles, B. M. & Huberman, A. M. (1994). Qualitative data analysis: An expanded source book. California: Sage
Nassaji, H. (2015). Qualitative and descriptive research: Data type versus data analysis. Language Teaching Research, 19(2), 129-132.
Padilla, A. M. & Perez, W. (2003). Acculturation, social ıdentity and social cognition: A new perspective. Hispanic Journal of Behavioral Sciences, 25(1), 35-55.
Sakarya Valiliği, (2004). Sakarya’nın Rekabet Gücü. Sakarya Ekonomik ve Sosyal Araştırmalar Merkezi. Sakarya Üniversitesi.
Sarıışık, M. (2019). Tüm yönleriyle gastronomi bilimi. Ankara: Detay Yayıncılık.
Sürücüoğlu, M. S. & Özçelik, A. Ö. (2008). Türk mutfak ve beslenme kültürünün tarihsel gelişimi. 38. Icanas Kongresi. (10-15 Eylül 2007/Ankara). Bildiriler Maddi Kültür III. Cilt. Atatürk Kültür, Dil ve Tarih Yüksek Kurumu Yayınları:4/3. s.1289-1310, Korza Yayıncılık: Ankara.
Stets, J. E. & Serpe, R. T. (2013). Identity theory. In J. DeLamater & A. Ward (eds.). Handbook of Social Psychology. pp.31-60.
Şensoy, F. & Tiritoğlu, S. (2018). Beslenme arkeolojisi: Günümüz Ankara yemeklerinde geçmişin izleri. Güncel Turizm Araştırmaları Dergisi, 2(1), 209-233.
Wintersteen. K., & Gallagher, D. R. (2012). Sustainable gastronomy. A market-based strategy for improving environmental sustainability in the Peruvian anchoveta fishery. Environmental Leadership: A Reference Handbook. 626-628.
Yıldırım, A. & Şimşek, H. (2016). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayınevi.
Yıldırım Saçılık, M., Çevik, S. & Toptaş, A. (2018). Geçmişin mutfağından gelecekteki sofralar: Bandırma- Erdek yöresinin gastronomik mirası. Journal of Tourism and Gastonomy Studies. 6 (1), 300-319.
Yayınlanmış
Nasıl Atıf Yapılır
Sayı
Bölüm
Lisans
Telif Hakkı (c) 2023 Journal of Tourism & Gastronomy Studies
Bu çalışma Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License ile lisanslanmıştır.
