Çerkes Mutfağının Sürdürülebilirliği Üzerine Bir Araştırma: Sakarya İli Örneği (A Research on Sustainability of Circassian Kitchen: Sakarya City Example)

Authors

  • Sevim USTA
  • Melek YAMAN

DOI:

https://doi.org/10.21325/jotags.2020.592

Keywords:

Sustainability, Circassian cuisine, Migration, Diaspora

Abstract

The concept of eating and drinking has always had a very important place in human history since primitive societies. Societies developed culinary cultures specific to their own regions with the effect of cultural values and environmental factors they knead over time. Culinary culture, one of these cultural values, arises from the origins of people regardless of whether the nations still live there, but regional sources, belief and knowledge, ethnicity, migration, agriculture, etc. It is shaped depending on the factors. At this point, the changes experienced in the traditional dishes of the nations facing the concept of immigration were aimed to be determined. In this study, interviews were conducted with 47 people based on the change experienced by one of the diaspora nations, the Circassian cuisine. The data obtained from the interviews were analyzed using computer aided data analysis programs. In line with these data, it is concluded that traditional meals are served by young people, mothers play the biggest role in cultural transfer, children are in the education sector and various activities should be organized to promote culinary culture.

References

Acar, V. & Karaosmanoğlu, K. (2019). Çerkes mutfak kültürünü deneyimlemeye yönelik bir tur önerisi: Düzce ili örneği. International Journal of Comtemporary Tourism Research, (2), 177-197.

Alpman, P. S. (2018). Sosyal teorinin konusu olarak kimlik: Sosyal inşacı yaklaşım. Sosyoloji Araştırmaları Dergisi, 21 (2), 1-28.

Ceyhan, D. (2008). Türkiye’de Kültürel Çeşitlilik Olarak Alt Kültürler: Çerkez ve Manav alt kültürleri arasında mukayeseli bir çalışma (Yüksek lisans tezi). Erişim adresi: https://tez.yok.gov.tr/.

Çağırkan, B. (2016). Göç, hibrit kimlik ve aidiyet: Yeni toplumlar, yeni kimlikler. İnsan ve Toplum Bilimleri Araştırmaları Dergisi, 5 (8), 2613-2623.

Dalbay, R. S. (2018). “Kimlik” ve “toplumsal kimlik” kavramı. Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (31), 161-176.

Declerck, F. A., Fanzo, J., Palm, C. & Remans, R. (2011). Ecological approaches to human nutrition. Food and Nutrition Bulletin. 32(1), 41-50.

Durlu, F. Ö., Sünnetçioğlu, S. & Can, A. (2013). Sürdürülebilir gastronomi turizmi hareketliliğinde coğrafi işaretlemenin rolü. Journal of Tourism and Gastronomy Studies. 1(1), 13-20.

Dyllick, T. & Hockerts, K. (2002). Beyond the business case for corporate sustainability. Business Strategy and the Environment, (11), 130-141.

Fearon, J. D. (1999). What is identity (as we now use the word)? California: Stanford University.

Harringon, R., & Herzog, C. (2007). Chef John Folse: A case study of vision, leadership and sustainability. Journal of Hospitality & Tourism Education, 19(3), 5-10.

İlhan, R. (2018). Çerkez mutfağının gastronomi turizmi bağlamında değerlendirilmesi: Restoran sahipleri ve müşteri görüşlerinin karşılaştırmalı analizi (Yüksek lisans tezi). Erişim adresi: https://tez.yok.gov.tr/.

İlhan, R. & Mesci, M. (2018). Gastronomi turizmi çerçevesinde Çerkez mutfağının incelenmesi. Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi Uluslararası Sosyal Bilimler Dergisi, 3(2), 293-315.

Karaca, O. B., Yıldırım, O. & Çakıcı, A. C. (2014). Girit yemek kültürü ve sürdürülebilirliği. Journal of Tourism and Gastronomy Studies, 3(1), 3-13.

Kalaycı, İ. (2015). Tarih, kültür ve iktisat açısından Çerkesya (Çerkesler). Avrasya Etüdleri, 47 (1), 71-111.

Kuhlman, T. & Farrington, J. (2010). What is sustainability? Sustainability, 2(11), 3436-3448.

Miles, B. M. & Huberman, A. M. (1994). Qualitative data analysis: An expanded source book. California: Sage

Nassaji, H. (2015). Qualitative and descriptive research: Data type versus data analysis. Language Teaching Research, 19(2), 129-132.

Padilla, A. M. & Perez, W. (2003). Acculturation, social ıdentity and social cognition: A new perspective. Hispanic Journal of Behavioral Sciences, 25(1), 35-55.

Sakarya Valiliği, (2004). Sakarya’nın Rekabet Gücü. Sakarya Ekonomik ve Sosyal Araştırmalar Merkezi. Sakarya Üniversitesi.

Sarıışık, M. (2019). Tüm yönleriyle gastronomi bilimi. Ankara: Detay Yayıncılık.

Sürücüoğlu, M. S. & Özçelik, A. Ö. (2008). Türk mutfak ve beslenme kültürünün tarihsel gelişimi. 38. Icanas Kongresi. (10-15 Eylül 2007/Ankara). Bildiriler Maddi Kültür III. Cilt. Atatürk Kültür, Dil ve Tarih Yüksek Kurumu Yayınları:4/3. s.1289-1310, Korza Yayıncılık: Ankara.

Stets, J. E. & Serpe, R. T. (2013). Identity theory. In J. DeLamater & A. Ward (eds.). Handbook of Social Psychology. pp.31-60.

Şensoy, F. & Tiritoğlu, S. (2018). Beslenme arkeolojisi: Günümüz Ankara yemeklerinde geçmişin izleri. Güncel Turizm Araştırmaları Dergisi, 2(1), 209-233.

Wintersteen. K., & Gallagher, D. R. (2012). Sustainable gastronomy. A market-based strategy for improving environmental sustainability in the Peruvian anchoveta fishery. Environmental Leadership: A Reference Handbook. 626-628.

Yıldırım, A. & Şimşek, H. (2016). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayınevi.

Yıldırım Saçılık, M., Çevik, S. & Toptaş, A. (2018). Geçmişin mutfağından gelecekteki sofralar: Bandırma- Erdek yöresinin gastronomik mirası. Journal of Tourism and Gastonomy Studies. 6 (1), 300-319.

Published

04/14/2023

How to Cite

USTA , S. ., & YAMAN, M. (2023). Çerkes Mutfağının Sürdürülebilirliği Üzerine Bir Araştırma: Sakarya İli Örneği (A Research on Sustainability of Circassian Kitchen: Sakarya City Example). Journal of Tourism & Gastronomy Studies, 8(2), 997–1015. https://doi.org/10.21325/jotags.2020.592

Most read articles by the same author(s)