Yerel Halkın Boş Zaman Değerlendirme Alışkanlıkları: Giresun İli Örneği (Appraisal of Leisure Time Habits of Local People: Example of the Province of Giresun)
DOI:
https://doi.org/10.21325/jotags.2019.523Keywords:
Local people, Leisure time, GiresunAbstract
The need for leisure time is on the increase because of the weariness and stress which come with the city and business life. With the emergence of the need to determine the benefits of leisure time efficiently evaluated both socially and psychologically, the issue of how to evaluate leisure time has become important. Identifying activities which the local people prefer or do not during their leisure time will shed light on local governments and related organizations in their activities. Therefore, recent studies on how to evaluate leisure time have increased. This study aims to determine whether the local people participate in leisure time activities and the extent of this participation. The questionnaire was applied to 407 people who live in Giresun. The result of the study shows whilst activities such as going to the plateau, watching TV and listening to music were the most preferred activities by the local people, another result determined a correlation between demographic specifications and participation in free time activities.
References
Ağılönü, A. ve Mengütay, S. (2009). Yerel Yönetimlerde Rekreasyon Hizmetleri ve Model Belirleme, Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, 6(2): 160-176.
Aksoy, A. (2017). Şanlıurfa İli Halfeti İlçesindeki Görev Yapan Öğretmenlerin Boş Zaman Değerlendirme Alışkanlıklarının Araştırılması, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Gaziantep Üniversitesi, Gaziantep.
Aksoy, Y. ve Ergun, N. (2009). Kentleşme ve Yeşil Alan Sorunu Üzerine Bir Araştırma İstanbul Kenti Bakırköy İlçesi Örneği, Türk Bilim Araştırma Vakfı Bilim Dergisi, 2(4): 426-438.
Akyıldız Munusturlar, M. (2016). Boş Zaman Davranışı, (Editör: Müge Akyıldız Munusturlar), Rekreasyon Yönetimi, Anadolu Üniversitesi Yayınları: Eskişehir.
Altunay, B. R. ve Balcı, V. (2018). Ankara İli Keçiören İlçesindeki İlköğretim Okullarında Görev Yapan Öğretmenlerin Boş Zaman Etkinliklerine Katılım Motivasyonu, Spor ve Performans Araştırmaları Dergisi, 9(1): 50-63.
Arat, T., Summak, M. E. ve Yıldız, A. N. (2018). Konya’nın Rekreasyon Alanları ve Boş Zaman Değerlendirme Tercihleri, Sosyal ve Beşeri Bilimler Araştırmaları, 147-160.
Atmaca, H. (1997). Boş Zaman-Kütüphane Bağlamında Psikolojik ve Sosyolojik Açılardan Birey, Türk Kütüphaneciliği, 11(4): 326-336.
Aydoğan, İ. ve Gündoğdu, F. B. (2006). Kadın Öğretim Elemanlarının Boş Zamanlarını Değerlendirme Etkinlikleri, Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 1(21): 217-232.
Aytaç, Ö. (1991). Elazığ’ın Mustafa Paşa Mahallesinde Oturan Aile Başkanlarının Boş Zaman Etkinliklerinin Sosyolojik Açıdan İncelenmesi, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Fırat Üniversitesi, Elazığ.
Butler, R., Hall, C. M. & Jenkins, J. (1998). Tourism and Recreation in Rural Areas, (Edited by: Butler, R., Hall, C. M. ve Jenkins, J.), John Wiley&Sons Ltd: England.
Can, E. (2015). Boş Zaman, Rekreasyon ve Etkinlik Turizmi İlişkisi, İstanbul Sosyal Bilimler Dergisi, (10): 1-17.
Demir, M. ve Demir, Ş. Ş. (2014). İşgörenlerin Serbest Zaman Gereksinimi ve Serbest Zaman Doyumunu Etkileyen Faktörler, İşletme ve İktisat Çalışmaları Dergisi, 2(3): 74-84.
Demir, Ş. Ş. ve Demir, M. (2014). Kamu Kesimindeki Yöneticilerin Serbest Zaman Etkinliklerini Algılaması ve Değerlendirmesi, Manas Sosyal Araştırmalar Dergisi, 3(3): 61-76.
Demir, Ş. Ş., Yeşiltepe, B. ve Demir, M. (2013). Kamu Kurumu İle Otel Yöneticilerinin Serbest Zaman Algılaması ve Değerlendirmesine Yönelik Bir Karşılaştırma, Akademik Bakış Dergisi, 39: 1-17.
Durmuş, B., Yurtkoru, E. S. ve Çinko, M. (2016). Sosyal Bilimlerde SPSS’le Veri Analizi, Altıncı Baskı, Beta: İstanbul.
Es, M. ve Ateş, H. (2004). Kent Yönetimi, Kentlileşme ve Göç: Sorunlar ve Çözüm Önerileri, Sosyal Siyaset Konferansları Dergisi, 48: 205-248.
Gül, T. (2014). Rekreasyon Olgusuna Genel Yaklaşım, (Editör: Ali Yaylı), Rekreasyona Giriş, Detay Yayıncılık. Ankara.
Gürbüz, B., Yenel, F., Özdemir, A. S., Akgül, B. M. ve Karaküçük, S. (2011). Türk Toplumunun Boş Zaman Değerlendirme Profili: Ankara İli Örneği, Gazi Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 16(4): 41-51.
Hacıoğlu, N., Gökdeniz, A. ve Dinç, Y. (2017). Boş Zaman ve Rekreasyon Yönetimi, Detay Yayıncılık: Ankara.
Hazar, A. (2014). Rekreasyon ve Animasyon, Detay Yayıncılık: Ankara.
İçli, G. (2012). Sosyolojiye Giriş, Anı Yayıncılık: Ankara.
Karaküçük, S. (2008). Rekreasyon: boş zamanları değerlendirme, Altıncı Baskı, Gazi Kitabevi: Ankara
Karaküçük, S. ve Gürbüz, B. (2007). Rekreasyon ve Kent(li)leşme, Gazi Kitabevi: Ankara.
Keleş, R. (2010). Kentleşme Politikası, İmge Kitabevi: Ankara.
Koçyiğit, M. ve Yıldız, M. (2014). Yerel Yönetimlerde Rekreasyon Uygulamaları: Konya Örneği, International Journal of Sport Culture and Science, 2(Special Issue 2): 211-223.
Kurar, İ. ve Baltacı, F. (2014). Halkın Boş Zaman Değerlendirme Alışkanlıkları: Alanya Örneği, International Journal of Sport Culture and Science, 2(Special Issue 2): 39-52.
Kültür ve Turizm Bakanlığı (2019). https://yigm.ktb.gov.tr/TR-11533/yayla-turizm-merkezleri.html (Erişim Tarihi: 14.10.2019).
Leitner, M. J. & Leitner, S. F. (2004). Leisure Enhancement, Third Edition, The Haworth Press: New York.
Munusturlar, S. (2016). Boş Zaman ve Rekreasyon Kavramı, (Editör: Müge Akyıldız Munusturlar), Rekreasyon Yönetimi, Anadolu Üniversitesi Yayınları: Eskişehir.
Özdağ, S., Yeniçeri, M., Fişekçioğlu, İ. B., Akçakoyun, F. ve Kürkçü, R. (2009). Devlet Memurlarının Boş Zaman Değerlendirme Eğilimleri, Antropometrik ve Fiziksel Uygunluk Seviyeleri, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 22: 307-323.
Öztürk, Y. (2018). Yerel Halkın Boş Zaman Değerlendirme Alışkanlıklarının Belirlenmesi Üzerine Bir Araştırma: Çankırı Örneği, Social Sciences Studies Journal, 4(19): 2056-2063.
Paslı, M. M. ve Karaçar, E. (2017). Kamu Çalışanlarının Boş Zaman Alışkanlıkları ve Rekreasyon Etkinliklerinin Belirlenmesi Üzerine Bir Araştırma “Çankırı İli Örneği”, Yönetim, Ekonomi ve Pazarlama Araştırmaları Dergisi, 1(1): 36-47.
Rızaoğlu, B. (2004). Turizm ve Toplumsallaşma, Detay Yayıncılık: Ankara.
Sabbağ, Ç. ve Aksoy, E. (2011). Üniversite Öğrencileri ve Çalışanların Boş Zaman Etkinlikleri: Adıyaman Örneği, Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 3(4): 10-23.
Sağcan, M. (1986). Rekreasyon ve Turizm, Cumhuriyet Basımevi: İzmir.
Salihoğlu, T. ve Türkoğlu, H. (2016). İstanbul’daki Boş Zaman Değerlendirme Mekânlarının Dağılımı Üzerine Niceliksel Bir Değerlendirme, Planlama, 26(3): 204-218.
Süzer, M. (2000). Üniversite Öğrencilerinin Boş Zamanlarını Değerlendirme Alışkanlıkları, Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 8(8): 123-133.
Şimşek, K. Y. (2018). Ticari Rekreasyon, Detay Yayıncılık: Ankara.
Tezcan, M. (1977). Boş Zaman Sosyolojisi, Doğan Matbaası: Ankara.
TÜİK (2018). http://tuik.gov.tr/UstMenu.do?metod=kategorist (Erişim Tarihi: 7.07.2019).
Türker, N., Ölçer, H. ve Aydın, A. (2016). Yerel Halkın Serbest Zaman Değerlendirme Alışkanlıkları: Safranbolu Örneği, Karabük Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 6(1): 49-62.
Ural, A. ve Kılıç, İ. (2013). Bilimsel Araştırma Süreci ve SPSS İle Veri Analizi, Detay Yayıncılık: Ankara.
Yamane, T. (2001). Temel Örnekleme Yöntemleri, Birinci Baskı, Çeviren: Alptekin Esin, M. Akif Bakır, Celal Aydın ve Esen Gürbüzsel, Literatür Yayıncılık: İstanbul
Yılmaz, B. (1989). Boş Zaman ve Halk Kütüphanesi: Kavramsal Bir Yaklaşım, Türk Kütüphaneciliği, 3(4): 200-206.
Yüksel, A. ve Yüksel, F. (2004). Turizmde Bilimsel Araştırma Yöntemleri, Turhan Kitabevi: Ankara.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2023 Journal of Tourism & Gastronomy Studies
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License.
