Ev Dışı Et Tüketimi
Anahtar Kelimeler:
Et- Tüketim- Ev dışı- Gıda tercihiÖzet
Son yıllarda ev dışı gıda tüketimi hızla artmakta, et tüketimi de ev dışı gıda tüketiminin önemli bir
bölümünü oluşturmaktadır. Bu çalışmanın amacı ev dışı et tüketimi ve ev dışı et tüketimini etkileyen
etmenlerin araştırılmasıdır. Araştırma Ankara’da bulunan Turizm İşletme Belgesi (TİB) olan 1. ve 2.
sınıf lokantalar içinden menüsünde Türk mutfağına yönelik et yemekleri bulunan 30 işletmede
yapılmıştır. Ev dışı et tüketimini saptamak amacıyla bu tür işletmelerden hizmet alan, 90 müşteri ve
90 işletme çalışanına anket uygulanarak veriler toplanmaya çalışılmıştır. Elde edilen verilerin
frekans/yüzde analizleri ve Kruskal-Wallis H testi istatistiksel analizleri yapılmıştır. Müşterilerin
gelir durumlarına göre tükettikleri et çeşidi ile et yemeği ve dışarıda yemek yeme sıklığı arasında
istatistiksel olarak anlamlı bir fark olmadığı bulunmuştur (p>0,05). Araştırmaya katılan müşterilerin
büyük bir kısmının erkek ve evlidir. Müşterilerin %21,1’i haftada bir gün dışarıda et yemeği
yediklerini belirtmişlerdir. Dışarıda et yemeği tüketen müşterilerin %41,0’i ilk tercih olarak dana
etini, %48,9’u ikinci tercih olarak en çok kuzu-koyun etini, %61,1’i en çok tercih ettikleri et yemeği
olarak kebap çeşitlerini tükettiklerini belirtmişlerdir. Müşterilerin %73,3’ünün akşam öğününde ve
%47,8’inin yaz mevsiminde dışarıda et yemeği tükettikleri saptanmıştır. TİB sahibi olmayan
lokantalarda yapılacak benzer çalışmaların, müşterin beklentilerinin daha iyi karşılanabilmesine ve
işletmecilerin de kendilerini daha objektif değerlendirebilmeleri bakımından yararlı katkıları
olacaktır.
Referanslar
Akçay, Y. ve Vatansever, Ö. (2013). Kırmızı et tüketimi üzerine bir araştırma: Kocaeli ili kentsel alan örneği. Çankırı Karatekin Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi 4(1), 043-060.
Aygün, T., Karakuş, F., Yılmaz, A., Gökdal, Ö. ve Ülker, H. (2004). Van ili merkez ilçede kırmızı et tüketim alışkanlığı, 4. Ulusal Zootekni Bilim Kongresi, Isparta.
Beardsworth, A. ve Keil, T. (2012). Yemek Sosyolojisi: Yemek ve Toplum Çalışmasına Davet. A. Dede (Çev.). Ankara: Phoenix.
Bekar, A. ve Dönmez Gümüş, F. (2016). Tüketicilerin dışarıda yemek yeme nedenlerine ilişkin bir değerlendirme. Social Sciences (NWSASOS), 11(1), 1-15. http://dx.doi.org/10.12739/NWSA.2016.11.1.3C0134
Blisard, N., Biing-Hwan L., Cromartie, J. ve Ballenger, N. (2002). American’s changing appetite: food consumption and spending to 2020. Food Review, 25 (1), 1.
Bugge, A. B. ve Lavik, R. (2010). Eating Out: Multifaceted Activity on Contemporary Norway. Food, Culture and Society, 13(2).
Cevger, Y., Aral, Y., Demir, P. ve Sarıözkan, S. (2008). Ankara Üniversitesi Veteriner Fakültesi intern öğrencilerinde hayvansal ürünlerin tüketim durumu ve tüketici tercihleri. Ankara Üniv. Vet. Fak. Dergisi, 55,189-194.
Dinçer, B. (1987). Et Bilimi ve Teknolojisi. A.Ü. Vet. Fakültesi, Ankara.
Ekeyılmaz, S. (2006). Antalya ilinde ev dışı gıda talebi.Yüksek Lisans Tezi, Akdeniz Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Antalya.
Ergönül, B. (2011). Meat consumption and buying behaviors of consumers living in Manisa city center, Turkey. Journal of Animal andVeterinary Advances, 10(3):286-290.
Ergün, Ö. (2014). Kırmızı et tüketimimiz yetersiz. http://www.gida2000.com/kirmizi-et-tuketimimiz-yetersiz.html sayfasından erişilmiştir.
Et ve Süt Kurumu [ESK]. (2016). 2014 yılı sektör raporu. http://tarim.kalkinma.gov.tr/wpcontent/uploads/2015/12/2014_Yili_Sektorel_Degerlendirme_Raporu.pdf sayfasından erişilmiştir.
ETÜDER (2015). Ev dışı tüketim yılın ilk yarısında 17 milyar lirayı buldu. http://www.etuderbulten.com/etuderbulten/29092015/29092015sayfa1.htm sayfasından erişilmiştir.
FAPRI (2012). World Livestock: FAPRI-ISU 2011 Agricultural Outlook, http://www.fapri.iastate.edu/outlook/2011/tables/6_livestock.pdf sayfasından erişilmiştir.
Gül, A., Akbay Özdeş, A., Dölekoğlu Özçiçek, C., Özel, R. ve Akbay, C. (2003). Adana İli Kentsel Alanda Ailelerin Ev Dışı Gıda Tüketimlerinin Belirlenmesi. Tarım Ekonomisi Araştırma Enstitüsü. Yayın No:95. ISBN 975-407-119-5. Adana.
Horton, S. ve Campbell, C. (1991). Wife’s Employment, Food Expenditures, and Apparent Nutrient Intake: Evidence from Canada. American Journal of Agricultural Economics, 73 (3), 784-794.
Jaafar, S.N., Lumbers, M., and Eves, A., (2009). Does food really matters in the eating out experience in restaurants. International Journal of Contemporary Hospitality Management, 8(2), 1-11.
Karakuş, K., Aygün, T. ve Alarslan, E. (2008). Gaziantep ili merkez ilçede kırmızı et tüketim alışkanlıkları. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Ziraat Fakültesi Tarım Bilimleri Dergisi (J. Agric. Sci.). 18 (2), 113-120.
Lawrie, R.A. (1991). Meat Science. 5th Ed., Pergamon, USA.
Nalinci, S. (2013). Amasya ili merkez ilçedeki hane halkının et tüketim alışkanlıkları ve et tüketimini etkileyen faktörler. Yüksek Lisans Tezi, Gaziosmanpaşa Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Tokat.
OECD-FAO. (2017). OECD-FAO Agricultural Outlook 2017-2026, https://data.oecd.org/agroutput/meatconsumption.htm sayfasından erişilmiştir.
Onurlubaş, E., Doğan, H.G. ve Gürler, A.Z. (2015). Türkiye’ de ev dışı gıda tüketimin durumu ve tüketici eğilimleri. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 8(38), 917-924.
Öztan, A. (2008). Et Bilimi ve Teknolojisi. TMMOB Gıda Mühendisleri Odası, Ankara.
Petterson, A. ve Fjellström, C. (2007). Restaurants as friends of the family: fuctions of restaurant visits in everyday life. Journal of Foodservice,18, 207-217.
Sams, E.R. (2001). Poultry Meat Processing. CRC Press. USA.
Sikorski, Z.E. (2001).Chemical and Functional Properties of Food Proteins.CRC Press. USA.
Şeker, İ., Öze, A., Güler, H., Şeker, P. ve Özden, İ. (2011). Elazığ’da Kırmızı Et Tüketim Alışkanlıkları ve Tüketicilerin Hayvan Refahı Konusundaki Görüşleri. Kafkas Üniversitesi Vet. Fak. Dergisi, 17 (4): 543-550.
T.C. Kültür ve Turizm Bakanlığı. (2015). Turizm işletme belgeli tesisler. http://yigm.kulturturizm.gov.tr/TR,9579/turizm-tesisleri.html sayfasından erişilmiştir.
TÜİK. (2013). Yıllar itibariyle toplam hane halkı tüketim harcamasının türlerine göre dağılımı, Türkiye, 2002- 2013. http://www.tuik.gov.tr/PreTablo.do?alt_id=1012 sayfasından erişilmiştir.
TÜİK. (2015a). Hayvansal üretim istatistikleri, haziran 2015. http://www.tuik.gov.tr/PreHaberBultenleri.do?id=18852 sayfasından erişilmiştir.
TÜİK. (2015b). Kümes hayvancılığı üretimi, kasım 2015. http://www.tuik.gov.tr/PreHaberBultenleri.do?id=21652 sayfasından erişilmiştir.
Türkiye Halk Sağlığı Kurumu (2016). Balık ve sağlık. http://beslenme.gov.tr/index.php?lang=tr&page=120 sayfasından erişilmiştir.
Ural, A. ve Kılıç, İ. (2013). Bilimsel araştırma süreci ve SPSS ile veri analizi. (4. Basım). Ankara: Detay.
Yaylak, E., Taşkın, T., Koyubenbe, N. ve Konca, Y. (2010). İzmir İli Ödemiş ilçesinde kırmızı et tüketim davranışlarının belirlenmesi üzerine bir araştırma. Hayvansal Üretim. 51(1), 21-30.
Warde, A.ve Martens, L. (2003). Eating Out: Social Differentiation, Consumption and Pleasure. Cambridge: Cambridge University Press.
Warris, P.D. (2000). Meat Science. CABI Publishing, UK.
Yazırlı, N. (2015). Ev Dışı Gıda Tüketimini Etkileyen Faktörler: Nazilli Örneği. Yüksek Lisans Tezi, Niğde Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Niğde.
Yayınlanmış
Nasıl Atıf Yapılır
Sayı
Bölüm
Lisans
Telif Hakkı (c) 2023 Journal of Tourism & Gastronomy Studies
Bu çalışma Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License ile lisanslanmıştır.
