İthal Gıda Ürünü Kullanımının Yöresel Lezzetler Üzerine Etkisi
Anahtar Kelimeler:
İthal gıda ürünleri- Lezzet sapması- Yöresel mutfakÖzet
Mutfak kültürünün oluşması ve gelişmesi üzerinde birçok etkenin olduğu bilinmektedir.
Yapılan çalışmalarda mutfak kültürü üzerinde etkili olan en önemli parametrelerin;
yaşanılan coğrafya, iklim koşulları ve yöresel bitki çeşitliliği, dini inançlar ve inanışlar,
göçler ve savaşlar gibi başka kültürler ile etkileşimler vb. olduğu gözlemlenmiştir. Eğer
mutfak kültürü korunmak isteniyor ise, yemeklerin hazırlanmasında kullanılan
malzemelerin yöresel olmasının önemli olduğu göz önünde bulundurulmalıdır.
Günümüzün en önemli kavramlarından birisi olan sürdürülebilirliğin mutfaklar için de
geçerlidir. Sürdürülebilir geleneksel mutfak kültürü ise ancak yerel ürünler kullanılarak
mümkün olabilir. Bu nedenle de konun detaylı bir şekilde ve bilimsel olarak araştırılması
gerekir. Bu çalışmanın amacı da ithal gıda ürünü kullanımının yöresel yemekler ve yöresel
mutfak kültürü üzerindeki etkisinin incelenmesidir. Çalışmada veriler yarı yapılandırılmış
görüşme tekniği kullanılarak toplanmıştır. Araştırmada, çalışmaya katılan uzmanlara açık
uçlu sorular sorulmuştur. Pamukkale Üniversitesi Turizm Fakültesi öğretim elemanlarıyla
yapılan görüşmelerde kendilerine hazırlanan sorular yöneltilerek veriler elde edilmiştir.
Bu çalışmanın sonunda, geleneksel mutfağın ve yerel lezzetlerin sürdürülebilirliği için
bütün paydaşlara düşen sorumluluklar, ödevler ve önerilere yer verilmiştir.
Referanslar
Ackerman-Leist, P. (2013). Rebuilding the Foodshed: How to Create Local, Sustainable, and Secure Food Systems (Community Resilience Guides) Vermont: Chelsea Green Publishing.
Alemdar, T., Seçer, A., Demirdöğen, A., Öztornacı, B. ve Aykanat, S. (2014). Çukurova Bölgesinde Başlıca Tarla Ürünlerinin Üretim Maliyetleri ve Pazarlama Yapıları. Tarımsal Ekonomi ve Politika Geliştirme Enstitüsü (TEPGE). TEPGE Yayın No: 230. ISBN: 978-605-4672-65-3.
Altunışık, R., Coşkun, R., Bayraktaroğlu, S. ve Yıldırım, E. (2005). Sosyal bilimlerde araştırma yöntemleri. Sakarya: Sakarya Kitabevi.
Aslan, Z., Güneren, E. ve Çoban, G. (2014). Destinasyon markalaşma sürecinde yöresel mutfağın rolü: Nevşehir örneği. Journal of Tourism and Gastronomy Studies, 2(4): 3-13.
Beşirli, H. (2010), Yemek, Kültür, Kimlik, Milli Folklor, Yıl 22, Sayı 87, s: 159-169.
Can, M. (2009). Kültürel Miras ve Müzecilik. Kültürel Miras ve Müzecilik Konulu Çalışma Raporu. Ankara: Kültür ve Turizm Bakanlığı. http://teftis.kulturturizm.gov.tr/Eklenti/1279, muserrefcanpdf.pdf?0 (Erişim tarihi; 13. 06. 2017).
Cömert, M. (2014). Turizm pazarlamasında yöresel mutfakların önemi ve Hatay mutfağı örneği. Journal of Tourism and Gastronomy Studies, 2(1), 64-70.
Çakıcı, A. C., Eser, S. (2016). Yabancı Mutfak Şefleri Gözüyle Türk Mutfağına İlişkin Bir Değerlendirme, Journal of Tourism and Gastronomy Studies 4(1), 215-227.
Düzgün, E. ve Özkaya, F., D. (2015). Mezopotamya’dan Günümüze Mutfak Kültürü. Journal of Tourism and Gastronomy Studies, 3(1): 41-47.
Gökdemir, A. ve Sökmen, A. (2005). Mutfak hizmetleri yönetimi. Detay Yayıncılık.
Görkem, O., ve Öztürk, Y. (2014). Gastronomic Reflections of Cittaslow Movement on Local Cuisine: The Case Study of Seferihisar (İzmir, Turkey). Turizam, 18(1), 11-21.
Güler, S. (2010). Türk mutfak kültürü ve yeme içme alışkanlıkları. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 26(1), 24-30.
Gürçayır, S. (2011). Somut Olmayan Kültürel Mirasın Korunması Sözleşmesi Üzerine Eleştirel Bir Okuma. Milli Folklor, 23(92), 5-12.
Gürsoy, Y. (2017). Giresun Merkez Yöresinde Gastronomi Turizmi Üzerine Genel Bir Değerlendirme. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 10(51), 1296- 1304.
Kanık, İ. (2014). Yerel Beslenme Hareketi be Bir Kitle İletişim Anlatısı Dizaynı: Amerika Birleşik Devletleri (ABD) Örneği. Journal of Tourism and Gastronomy Studies, 2(4), 14-22.
KTB (Kültür ve Turizm Bakanlığı), (2017a). http://aregem.kulturturizm.gov.tr/TR,50837/ somut-olmayan-kulturelmirasin-korunmasi-sozlesmesi-hak-.html (Erişim tarihi: 08.06.2017).
KTB (Kültür ve Turizm Bakanlığı), (2017b). http://aregem.kulturturizm.gov.tr/TR,12762/ genel-ozellikleriyle-turkmutfak-kulturu.html (Erişim tarihi: 20. 08. 2017).
Kutlu, M., M. (2009). Somut Olmayan Kültürel Mirasın Korunmasında Eğitime Yönelik İlk Adım: Halk Kültürü Dersi. Millî Folklor, 21(82), 13-18.
Maviş, F. (2003), Endüstriyel Yiyecek Üretimi, Ankara: Detay Yayıncılık.
Mayer, H., & Knox, P. L. (2006). Slow cities: Sustainable places in a fast world. Journal of urban affairs, 28(4), 321-334.
Morgan, K.J. (2010). Local and green, global and fair: the ethical foodscape and the politics of care. Environment and Planning A 42(8): 1852-1867.
Okuyucu, A. (2011). Osmaneli İlçe merkezinde Kültürel mirasın Korunması ve Turizm Amaçlı Kullanımına Yönelik Bir Araştırma. Ankara Üniversitesi, Yüksek lisans Tezi. Ankara.
Özdemir, B. ve Çalışkan, O. (2011). Otel Dışı Yemek Deneyimi. İçinde Pırnar, İ., İçöz, O. ve Çulha, O. (Ed.). Uluslararası Turizm İşletmeciliği. s.475-496. Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.
Pekyaman, A.(2008). ‘Turistik Satın alma Davranışında Destinasyon İmajının Rolü Afyonkarahisar Bölgesinde Bir Araştırma’, Yayımlanmamış Doktora Tezi, Afyon Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Afyonkarahisar.
Tavşancıl, E. ve Aslan, E. (2001). İçerik analizi ve uygulama örnekleri. İstanbul: Epsilon Yayıncılık
Yıldırım, A., Şimşek, H., (2008). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
Yurtseven, H. R. (2011). Sustainable Gastronomic Tourism in Gökçeada (Imbros): Local And Authentic Perspectives, International Journal of Humanitiesand Social Science, 18, 17-26.
Yayınlanmış
Nasıl Atıf Yapılır
Sayı
Bölüm
Lisans
Telif Hakkı (c) 2023 Journal of Tourism & Gastronomy Studies
Bu çalışma Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License ile lisanslanmıştır.
