Turizm Endüstrisinde Çalışan Mutfak Personellerinin Algıladıkları Psikososyal Risklerin Tespit Edilmesi: Mersin Otellerinde Bir Araştırma (Determination of Psychosocial Risks Perceived by Kitchen Employees Working in Tourism Industry: A Research in Mersin Hotels)
DOI:
https://doi.org/10.21325/jotags.2020.593Keywords:
Occupational health and safety, Psychosocial risk, Tourism industry, Kitchen staffAbstract
Employees to face many risk factors such as physical, chemical and biological in terms of occupational health and safety. Psychosocial risks are one of them. These risks are defined as various risks that occur due to the social risks caused by long working hours and the expectations of the work and the level of control over the work. The aim of this study is to determine the psychosocial risks affecting the occupational health and safety of kitchen employees serving in tourism industry and to reveal the effects of these risks on the employees. The data were collected by using semi-structured interview technique which is one of the qualitative research methods. The interviews were conducted face to face with 24 people working in 3-4-5 star hotel kitchens in Mersin. The collected data were subjected to content analysis. In the light of the data obtained from the content analysis, it was found that the employees were aware of the physical, chemical and biological risks in the working environment, but the awareness of the psychosocial risks that were the subject of our study was low.
References
Avrupa İş Sağlığı ve Güvenliği Ajansı, (2007). İş sağlığı ve güvenliği alanında yeni ortaya çıkan psikososyal riskler. İSG Bülteni, 74.
Avrupa İş Sağlığı ve Güvenliği Ajansı, (2015). Sağlıklı işyerleri stresi yönetin, https://www.dtb.org.tr/dosyalar/MTU3MTc4NzVhZDExZjA.docx adresinden edinilmiştir.
Çakmak, A. F., Ofluoğlu, G. & Büyükyılmaz, O. (2012). İnsan kaynakları yöneticisinin karşı karşıya olduğu yeni psikososyal riskler: psikolojik sözleşmenin ihlâli, yaşlanan işgücü, iş-özel yaşam dengesizliği ve mobbing (psikolojik taciz). Kamu-İş Dergisi, 12(3), 53-78.
Çalık, İ. & Demir O. (2015). İş sağlığı ve güvenliği kapsamında konaklama ve yiyecek içecek işyerlerinde psikososyal riskler. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 8(4), 1170- 1177.
Demiral, Y. (2015). Çalışma yaşamında psikososyal etmenler. TTB Mesleki Sağlık ve Güvenlik Dergisi, 5(20), 22-26.
Demiral, Y., Ünal, B., Kılıç, B., Soysal, A., Bilgin, A. C. & Diğerleri, (2007). İş stresi ölçeğinin İzmir Konak Belediyesi'nde çalışan erkek işçilerde geçerlik ve güvenilirliğinin incelenmesi. Toplum Hekimliği Bülteni. 26(1), 11-18.
Devereux, j., Rydstedt, L., Kelly, V., Weston, P. & Buckle, P. (2004). The role of work stress and psychological factors in the development of musculoskeletal disorders, http://www.hse.gov.uk/research/rrhtm/rr273.htm adresinden edinilmiştir.
Ergör, A. (1994). İş ve psikososyal stres. MMOB Makine Mühendisleri Odası Aylık Yayın Organı, 35(419), 16-18.
Eşitti, B. & Akyüz, B. (2015). Konaklama işletmelerinde mobbing - örgütsel güven ilişkisi: Çanakkale ilinde bir araştirma. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 34, 1-14.
Gökgöz, M. (2017). Tehlikeli işlerde çalışanlarda psikososyal risk etmenlerinin değerlendirilmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Üsküdar Üniversitesi, İstanbul.
Guest, G. Bunce, A. & Johnson, L. (2005). How many interviews are enough? An experiment with data saturation and variability, Field Methods, 18(1), 59-82.
HSE Health & Safety Executive, (1999). What are psychosocial risk factors? Management of Health and Safety at Work Regulations, Approved Code of Practice and Guidance (L21) (Second Edition) HSE Publishing, United Kingdom.
Kim, B. P., Murmann, S. K. & Lee, G. (2009). Moderating effects of gender and organizational level between role stress and job satisfaction among hotel employees. International Journal of Hospitality Management, 28, 612– 619.
Korkut, A. E. (2014). Psikososyal risk faktörleri ve inşaat sektöründe bir çalışma. İş Sağlığı ve Güvenliği Uzmanlık Tezi, T.C Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı İş Sağlığı ve Güvenliği Genel Müdürlüğü, Ankara.
Leka, S. & Cox, T. (2008). PRIMA-EF guidance on the European framework for psychosocial risk management: a resource for employers and worker representatives. https://apps.who.int/iris/bitstream/handle/10665/43966/9789241597104_eng_Part1.pdf?sequence=1&isAllowe d=y adresinden edinilmiştir.
Leka, S. & Kortum, E. (2008). A European framework to address psychosocial hazards. Journal of Occupational Health, 50(3), 294-296.
Özağaç, G. S. (2013). İşyerlerinde psikososyal sağlık: Tekirdağ ili örneği. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Tekirdağ Namık Kemal Üniversitesi, Tekirdağ.
Özkılıç, Ö. (2005). İş sağlığı ve güvenliği, yönetim sistemleri ve risk değerlendirme metodolojileri. http://egitim.druz.com.tr/indir/risk-analizi-ozlemozkilic adresinden edinilmiştir.
Pelit, E. & Türkmen, F. (2008). Otel işletmeleri işgörenlerinin tükenmişlik düzeyleri: Yerli ve yabancı zincir otel işletmeleri işgörenleri üzerinde bir araştırma. Gazi Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 10(1), 117-139.
Saldamlı, A. (2000). Otel işletmelerinde stres kaynakları ve çalışanlar üzerindeki etkileri: Beş yıldızlı otellerde bir uygulama. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 6(6), 288-302.
Serter, E. S. (2015). Otel çalışanlarının maruz kaldığı psikososyal faktörlerin değerlendirilmesi. İş Sağlığı ve Güvenliği Uzmanlık Tezi, T.C Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı İş Sağlığı ve Güvenliği Genel Müdürlüğü, Ankara.
Sökmen, A. (2014). Yiyecek içecek hizmetleri yönetimi ve işletmeciliği. Ankara: Detay Yayıncılık.
Şahan, C. (2016). Kopenhag psikososyal risk değerlendirme ölçeği'nin Türkçe'ye uyarlanması, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi, İzmir.
Şahingöz, S. A. & Şık, A. (2015). İş sağlığı ve güvenliği. Ankara: Detay Yayıncılık.
T.C. Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı İş Teftiş Kurulu Başkanlığı (2011). Turizm sektöründe çalışma sürelerinin iyileştirilmesi programlı teftişi sonuç raporu. https://ailevecalisma.gov.tr/medias/6005/2011_48.pdf adresinden edinilmiştir.
Tabanelli M. C., Depolo M., Cooke R. M. T., Sarchielli G., Bon Wglioli R., Mattioli S. & Violante F. S. (2008). Available instruments for measurement of psychosocial factors in the work environment. International Archives of Occupational and Environmental Health, 82,1-12.
Tüfekçi, U. & Gökçe, A. (2015). Metal sanayinde çalışan kadınlar arasında algılanan bir risk faktörü olarak psiko-sosyal riskler. Süleyman Demirel Üniversitesi Mühendislik Bilimleri ve Tasarım Dergisi, 3(3), 301-307.
Vatansever, Ç. (2014). Risk değerlendirmede yeni bir boyut: Psikososyal tehlike ve riskler. Çalışma ve Toplum Dergisi, 40, 117-138.
World Health Organization. (2008). PRIMA-EF: Guidance on the European framework for psychosocial risk management: A resource for employer and worker representatives. Proteccting Workers’ Health Series, 9.
Yamurluklu, Y. (2016). Otel işletmelerinde iş sağlığı ve güvenliğinin değerlendirilmesi. İş Sağlığı ve Güvenliği Uzmanlık Tezi, T.C Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı İş Sağlığı ve Güvenliği Genel Müdürlüğü, Ankara.
Yavuz, E. & Gürdoğan, A. (2013). Örgütlerde psikolojik şiddet hizmet işletmeleri üzerine bir alan araştırması. Journal of Tourism and Gastronomy Studies, 1(4), 3-11.
Živković, S., Milenović, M. & Rakıć, T., (2017). Psychosocıal risk management. Safety Engineering, 7(2), 93-98.
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2023 Journal of Tourism & Gastronomy Studies
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License.
