The Comparison of Global Tourism Ethical Principles and Akhism Principles in the Scope of Teleological and Deontological Theories
DOI:
https://doi.org/10.21325/jotags.2020.688Keywords:
Teleology, Deontology, Akhism, Global code of ethics for tourismAbstract
The aim of this study is to reveal which Akhism principles can be included in Global Code of Ethics for Tourism (GCET) principles by comparing them, as well as to categorize Akhism principles and Global Code of Ethics for Tourism (GCET) principles according to these (teleological and deontological) two theories. The research data is obtained by examining the documents used in qualitative research techniques. With this technique, which conducts in-depth analysis of written and visual documents, data has been obtained from written documents and interpreted. The result of the study is aimed to reveal whether ethical principles are deontological or teleological by nature. In addition, the ethical principles taking part in this study are discussed to make a suggestion about which Akhism principles can be included in universal tourism ethics for further analysis and code development. It can be suggested that “solidarity”, which is among the principles of Akhism, should be included within the scope of global tourism ethical code principles, which play a major role in the understanding of community-based tourism and voluntary tourism.
References
Akaah, I. P. (1997). Influence of deontological and teleological factors on research ethics evaluations. Journal of Business Research, 39(2), 71–80.
Akan, P. (2007). Uygulama açısından iş etiği kuralları ve evrensel turizm etiği ilkeleri. Anatolia: Turizm Araştırmaları Dergisi, 18(1), 7-20.
Akça, B. (2001). Cumhuriyetin İlk Yıllarında Muğla’da Debağ (Tabakçılık) Esnaf Teşkilatı, Muğla Üniversitesi SBE Dergisi, 4 (1), 1-8.
Anadol, C. (2001). Türk-İslam Medeniyetinde Ahilik Kültürü ve Fütüvvetnameler, T.C. Kültür Bakanlığı Yayınları: 2684, II.Baskı, Aralık, 2001, s.63
Aslan, A., & Kozak, M. (2006). Turizmde gelişme ve etik sorunları: üniversite öğrencileri üzerine bir araştırma, Ege Akademik Bakış Dergisi, 6(1), 49-61.
Baumane-Vitolina, I., Cals, I., & Sumilo, E. (2016). Is ethics rational? Teleological, deontological and virtue ethics theories reconciled in the context of traditional economic decision making. Procedia Economics and Finance, 39, 108-114.
Bayram, M. (2011). Ahiliğin Bilimsel Temelleri, 1. Uluslararası Ahilik Sempozyumu Bildiriler Kitabı, Cilt 1, 175-185.
Bowen, G. A. (2009). Document Analysis As A Qualitative Research Method. Qualitative Research Journal, 9(2), 27-40
Çağatay, N. (1997). Bir Türk Kurumu Olan Ahilik, Türk Tarih Kurumu Basımevi, Ankara
Ceylan, K. (2012). Ahilik Türk İslam medeniyetinde dünyevi ve uhrevi sistem. Kırşehir: Gümrük ve Ticaret Bakanlığı Yayınları, 1.
Cohen, L., Manion, L., & Morrison, K. (2007). Research methods in education (6th ed.). New York, NY: Routledge.
Creswell, J. W. (2002). Educational research: Planning, conducting, and evaluating quantitative. Prentice Hall Upper Saddle River, NJ.
De George, R T. (1999). Business Ethics. New Jersey: Prentice Hall.
Demir, G. (1998). Türk Kültürü Ahilik, İstanbul: Ahilik Araştırma ve Kültür Vakfı Yayınları, No:9.
Demirçivi, B. M. (2013). Turizmde Küresel Etik Kodları: Seyahat Acentesi Yönetici Görüşlerinin Değerlendirilmesi. Gazi Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Doktora Tezi, Ankara.
Demirpolat, A. & Akça, G. (2004). Ahilik Ve Türk Sosyo-Kültürel Hayatına Katkıları (Turkish Futuvva Guilds And Its Contribution On The Turkish Socio-Cultural Life). Türkiyat Araştırmaları Journal, 15, 355-375.
Durak, G., & Yücel, A. (2010). Ahiliğin Sosyo Ekonomik Etkileri ve Günümüze Yansımaları. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 15(2), 151-168.
Durgun, F. (2009). A Comparison of Medieval European Guilds and Akhism in Anatolia in Terms of Their Emergence and General Functions. Tarih Okulu Dergisi, 4 (1), 1-16.
Ekinci, Y. (2008). Ahilik (10. Baskı). Ankara: Özgün Matbaacılık.
Erginer, A. (2009). A Relational Analysis Between Mentorship and Akhi Organisation. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 1(1), 224-229.
Faroqhi, S. (2017). Osmanlı zanaatkârları: İmparatorluk döneminde zanaatlar ve loncalar (1. baskı). (Çev. Z. Kılıç). İstanbul: Alfa Yayınları.
Fennell, D. A. (2006). Tourism ethics. Clevedon: Channel View Publications.
Garrod, B. & Fennell, D. (2004). An analysis of whale watching codes of conduct. Annals of Tourism Research, 31(2), 334–352.
Giampiccoli, A. & Kalis, J. H. (2012). “Community-based tourism and local culture: The case of the amaMpondo”, Pasos: Revista de turismo y patrimonio cultural, 10(1): 173-188.
Giarelli, E., & Tulman, L. (2003). Methodological Issues in The Use of Published Cartoons as Data. Qualitative Health Research. 13, 945-956.
Hacıgökmen, M. A. (2012). Anadolu’da Ahiliğin esnaf teşkilatı haline dönüşmesi ve tımar sistemine yansımaları: Ankara örneği. Selçuk Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları Dergisi, 32, 263-291.
Holden, A. (2009). The Environment-Tourism Nexus: Influence of Market Ethics. Annals of Tourism Research, 36(3), 373–389.
Hunt, S. D. & Vitell, S. J. (2006). “The General Theory of Marketing Ethics: A Revision and Three Questions,” Journal of Macromarketing, 26 (2), 143–153.
Jimerson, R. C. (2013). Values and ethics. Journal of information ethics, 22(2), 21.
Jones, T. M., Will, F. & Bigley, G. A. (2007). “Ethical Theory and Stakeholder-Related Decisions: The Role of Stakeholder Culture,” Academy of Management Review, 32 (1), 137–55.
Karaman, R. (2014). Türk Ahi Teşkilatının İşleyişi ve Çorum Tarihinde Ahilik, Hitit Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 7 (1), 93-109.
Laczniak, G. R. and Murphy, P. E. (1993). Ethical Marketing Decisions: The Higher Road, Boston, MA.
Macbeth, J. (2005). Towards an ethics platform for tourism. Annals of Tourism Research, 32(4), 962–984.
Mustafa, K. (2000). Ahilik Kültürünün Dünü ve Bugünü. Poyraz Matbaası, Ankara, 2000., s.67-68
O’leary, Z. (2004). The Essential Guide to Doing Research. London: Sage Publications.
Özgener, Ş. (2004). İş Ahlakının Temelleri: Yönetsel Bir Yaklaşım. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Öztürk, N. (2002). Ahilik teşkilatı ve günümüz ekonomisi, çalışma hayatı ve iş ahlakı açısından değerlendirilmesi. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, Sayı:7
Pearson, L. J. Kashima, Y., & Pearson, C. J. (2012). Clarifying protected and utilitarian values of critical capital. Ecological Economics, 73, 206-210.
Rallapalli, K., Vitell, S., & Barnes, J. (1998). The influence of norms on ethical judgments and intentions: An empirical study of marketing professionals. Journal of Business Research, 43(3), 157-168.
Reidenbach R. E. & Robin, D. P. (1988). “Some Initial Steps toward Improving the Measurement of Ethical Evaluations of Marketing Activities”, Journal of Business Ethics, 7 (11), 871– 879.
Şahin, Ş., Öztürk, Ş., & Ünalmış, M. (2009). professionel ethics and moral values in Akhi Institution, Procedia Social and Behavioral Sciences 1(1), 800-804.
Şanal, M., & Güçlü, M. (2007). Bir Toplumsallaştırma Aracı Olarak Ahilik, Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Sayı: 23, Erciyes Üniversitesi, Kayseri, 382-383
Soysal, A., & Tan, M. (2013). Ahilik ı̇lkelerinin günümüz ı̇şletmelerine yansıması: Kilis Küçük Sanayi Sitesi İşletmeleri Örneği, Niğde Üniversitesi İ.İ.B.F. Dergisi, 6 (1), 186-202.
Stone, P. J., Dunphy, D. C., Marshall, S. S., & Ogilvie, D. M. (1966). The General Inquirer: A Computer Approach to Content Analysis, The M.I.T. Press, Massachusetts.
Strauss, A., & Corbin, J. (1998). Basics of Qualitative Research: Techniques and procedures for Developing Grounded Theory, London, Sage Publications.
Tolkach, D., Pratt, S., & Zeng, C. Y. (2017). Ethics of Chinese & western tourists in Hong Kong. Annals of Tourism Research, 63, 83-96.
Turan, A., & Gümüş, K.S. (2015). Türk Dünyasında Kültür, Sosyal Dayanışma ve Birlik Köprüsü Olarak Ahilik Teşkilatı ve Bu Bağlamda Türk Devletlerine Öneriler, Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 8 (41), 597-612.
Uçma, İ. (2011). Bir sosyal siyaset kurumu olarak Ahilik (1. Baskı). İstanbul: İşaret Yayınları, Akademik Dizi, 135.
Ülger, G. (2004). “Turizm sektöründe standard oluşturma çabaları ve küresel turizmde etik ı̇lkeleri”, Standard, 514(43), 84–90.
United Nations World Tourism Organization (UNWTO) (1999). Resolutions. Approval of the Global Code of Ethics for Tourism. 20 Ocak 2020 tarihinde http://ethics.unwto.org/sites/all/files/docpdf/unwtoresolutiona-res- 406xiii1999.pdf sayfasından erişilmiştir.
UNWTO (2020). 20 Ocak 2020 tarihinde http://ethics.unwto.org/en/content/global-code-ethics-tourism sayfasından erişilmiştir.
Velasquez, M. G. (2002). Business Ethics: Concepts and Cases. New Jersey: Prentice Hall.
Vitell, S. J. (2003). Consumer ethics research: Review, synthesis and suggestions for the future. Journal of Business Ethics, 43 (1–2), 33–47.
Wearing, S. (2001). Volunteer Tourism: Experiences that Make a Differance. Wallingford: CABI Publishing.
Yazıcıoğlu, İ., & Boylu, Y. (2003). Dünya turizm örgütünün belirlediği etik kodları ve bu kodların Türkiye’de uygulanmasına ı̇lişkin bir araştırma. Turizm Akademik, 2, 41–57.
Yeşil, R., Kart, M., & Aslanderen, M. (2020). Ahilik ve Değer Eğitimi Modeli (ADEM). Çizgi Kitabevi Yayınları, Konya.
Yıldırım, A. & Şimşek, H. (2004). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri, 4. Basım. Ankara: Seçkin Yayıncılık
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2023 Journal of Tourism & Gastronomy Studies
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License.
