Turist Rehberlerinin Kaynak Yönetimi Rollerine Yönelik Tutum Ölçeği Geliştirme Çalışması (A Study of Developing an Attitude Scale Towards Resource Management Roles of Tourist Guides)
DOI:
https://doi.org/10.21325/jotags.2023.1247Keywords:
Tourist guide, Resource management role, Attitude scale, Scale developmentAbstract
The aim of the study is to develop a unique attitude scale towards the resource management roles of tourist guides. The mixed method was preferred in the study. Tourist guides constitute the sample of the study, in which the scale development stages were applied sequentially. An item pool was created with the qualitative data obtained after the interviews with the tourist guides and presented to the expert opinion. With the first form of the scale, the preliminary trial application was started. At this stage, tourist guides were interviewed, and an application was made regarding the validity of the structure with the final form of the scale. As a result of the Explanatory Factor Analysis, the structure was simplified, and an application was made to verify the structure with a different sample group. As a result of the Confirmatory Factor Analysis, a three-dimensional scale that consists of “Informing”, “Encouraging Responsible Behavior” and “Raising Environmental Awareness”, was developed to measure the attitudes of tourist guides towards resource management roles.
References
Aksatan, M. (2014). Sürdürülebilir turizm ve doğal miras. M. Kozak (Ed.), Sürdürülebilir turizm kavramlar- uygulamalar (29-44) içinde. Ankara: Detay Yayıncılık.
Ap, J., & Wong, K. K. F. (2001). Case study on tour guiding: Professionalism, issues and problems. Tourism Management, 22(5), 551-563.
Avcıkurt, C. (2017). Turizm sosyolojisi genel ve yapısal yaklaşım. (Güncellenmiş 5. Baskı). Ankara: Detay Yayıncılık.
Balcı, A. (2015). Sosyal bilimlerde araştırma yöntem, teknik ve ilkeler. (11. Baskı). Ankara: Pegem Akademi.
Ballantyne, R., & Hughes, K. (2001). Interpretation in ecotourism settings: Investigating tour guides' perceptions of their role, responsibilities and training needs. Journal of Tourism Studies, 12(2), 2-9.
Beck, L., Cable, T. T., & Knudson, D. M. (2018). Interpreting cultural and natural heritage: For a better world. United State: Sagamore-Venture Publishing LLC.
Black, R. (2007). Professional certification: A mechanism to enhance ecotour guide performance. In R. Black & A. Crabtree (Ed.), Quality assurance and certification in ecotourism (316-336). Wallingford, Oxfordshire: CABI.
Büyüköztürk, Ş., Kılıç Çakmak, E., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş., & Demirel, F. (2016). Bilimsel araştırma yöntemleri. (20. Baskı). Ankara: Pegem Akademi.
Christie, M. F., & Mason, P. A. (2003). Transformative tour guiding: Training tour guides to be critically reflective practitioners. Journal of Ecotourism, 2(1), 1-16.
Churchill, G. A. (1979). A paradigm for developing better measures of marketing constructs. Journal of Marketing Research, 16(1), 64-73.
Cohen, E. (1985). The tourist guide: The origins, structure and dynamics of a role. Annals of Tourism Research, 12(1), 5-29.
Comrey, A. L., & Lee, H. B. (1992). A first course in factor analysis. (2nd ed.). Hillsdale, New Jersey: Lawrence Erlbaum Associates, Inc.
Coşkun, R., Altunışık, R., & Yıldırım, E. (2017). Sosyal bilimlerde araştırma yöntemleri SPSS uygulamalı. (Güncellenmiş 9. Baskı). İstanbul: Sakarya Kitabevi.
Creswell, J. W., & Plano Clark, V. L. (2018). Karma yöntem araştırmaları: Tasarımı ve yürütülmesi. (Çev. Ed. Y. Dede ve S.B. Demir). Ankara: Anı. (Orijinal eserin yayın tarihi 2011).
Çokluk, Ö., Şekercioğlu, G., & Büyüköztürk, Ş. (2018). Sosyal bilimler için çok değişkenli istatistik SPPS ve LSREL uygulamaları. (5. Baskı). Ankara: Pegem Akademi.
Dahles, H. (2002). The politics of tour guiding: Image management in Indonesia. Annals of Tourism Research, 29(3), 783-800.
De Marino Fernandes, L. (2011). Nature-Based Tourist Behavior and The Conservation of Natural Resources: The Case of Itacare in the Brazilian Atlantic Forest. Unpublished Master Thesis. Université Du Québec À Montréal, Montréal.
DeVellis, R. F. (2014). Ölçek geliştirme kuram ve uygulamalar (Çev. Ed. T. Totan). Ankara: Nobel. (Orijinal eserin yayın tarihi 2012).
Erkuş, A. (2019). Psikolojide ölçme ve ölçek geliştirme-I temel kavramlar ve işlemler. (4. Baskı). Ankara: Pegem Akademi.
Erkuş, A., Sünbül, Ö., Ömür Sünbül, S., Yormaz, S., & Aşiret, S. (2017). Psikolojide ölçme ve ölçek geliştirme-II ölçme araçlarının psikometrik nitelikleri ve ölçme kuramları. Ankara: Pegem Akademi.
Güzel, F. Ö., & Köksal, G. (2019). Sürdürülebilir turizm yaklaşımıyla turist rehberlerinin sorumlu davranışları. Ö. Köroğlu & Ö. Güzel (Ed.), Kavramdan uygulamaya turist rehberliği mesleği (391-412) içinde. Ankara: Nobel Yayın.
Güzel, F. Ö., Köksal, G., & Şahin, İ. (2019). İnanç turu rehberliği alanında uzmanlaşma. Ö. Güzel & Ö. Köroğlu (Ed.), Turist rehberliğinde uzmanlaşma özel ilgi turlarından özel konulara (101-148) içinde. Ankara: Nobel Yayın.
Haberal, H. (2015). Turizmde alternatif ekolojik turizm, doğa turizmi, kırsal turizm, yayla turizmi. Ankara: Detay Yayıncılık.
Haig, I., & McIntyre, N. (2002). Viewing nature: The role of the guide and the advantages of participating in commercial ecotourism. Journal of Tourism Studies, 13(1), 39-48.
Hair, J. F. J., Anderson, R. E., Tatham, R. L., & Black, W. C. (2010). Multivariate data analysis. (Seventh Edition). New Jersey: Printince Hall.
Ham, S. H. & Weiler, B. (2000). Six principles for tour guide training and sustainable development in developing countries. 9th Nordic Tourism Research Conference Tourism in Periphera Areas-Experiences for the 21st Century, Denmark: Research Centre of Bomholm, p.1-11.
Hooper, D., Coughlan, J., & Mullen, M. (2008). Structural equation modelling: guidelines for determining model fit. Electronic Journal of Business Research Methods, 6(1), 53-60.
Howard, J., Thwaites, R., & Smith, B. (2001). Investigating the role of the indigenous tour guide. Journal of Tourism Studies, 12(2), 32-39.
Hu, L. T., & Bentler, P. M. (1999). Cutoff criteria for fit indexes in covariance structure analysis: Conventional criteria versus new alternatives. Structural Equation Modeling: A Multidisciplinary Journal, 6(1), 1-55.
Hu, W. (2007). Tour Guides and Sustainable Development: The Case Of Hainan, China. Unpublished Ph.D. Thesis. University of Waterloo, Waterloo.
Hu, W., & Wall, G. (2012). Interpretative guiding and sustainable development: a framework. Tourism Management Perspectives, 4, 80-85.
Huang, S., Hsu, C. H., & Chan, A. (2010). Tour guide performance and tourist satisfaction: A study of the package tours in Shanghai. Journal of Hospitality & Tourism Research, 34(1), 3-33.
Hurley, A. E., Scandura, T. A., Schriesheim, C. A., Brannick, M. T., Seers, A., Vandenberg, R. J., & Williams, L. J. (1997). Exploratory and confirmatory factor analysis: Guidelines, issues and alternatives. Journal of Organizational Behavior, 18(6), 667-683.
İlsay, S., Çorman, G., & Doğdubay, M. (2018). Turizm rehberliği eğitimi alan öğrencilerin ekolojik ayak izi farkındalıkları. N. Hacıoğlu, C. Avcıkurt, A. Kılıç & H. Ulusoy Yıldırım (Ed.), Turist rehberliği üzerine güncel araştırmalar (678-688) içinde. Ankara: Detay Yayıncılık.
İslamoğlu, A. H., & Alnıaçık, Ü. (2016). Sosyal bilimlerde araştırma yöntemleri (SPSS uygulamalı). (Gözden Geçirilmiş ve Geliştirilmiş Beşinci Baskı). İstanbul: Beta Basım Yayım Dağıtım.
Kalaycı, Ş. (2010). Faktör analizi. Ş. Kalaycı (Ed.), SPSS uygulamalı çok değişkenli istatistik teknikleri (5. Baskı) (321-331) içinde. Ankara: Asil Yayın Dağıtım.
Kambur, E. (2020). Yapay Zekânın İnsan Kaynakları Süreçlerinde Yaratabileceği Değişiklikler ve Algılanma Düzeyleri. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Bandırma Onyedi Eylül Üniversitesi, Bandırma.
Kayış, A. (2010). Güvenilirlik analizi. Ş. Kalaycı (Ed.), SPSS uygulamalı çok değişkenli istatistik teknikleri (5. Baskı) (403-419) içinde. Ankara: Asil Yayın.
Kline, P. (1994). An easy guide to factor analysis. New York: Routledge.
Kozak, M. (2017). Bilimsel araştırma: tasarım, yazım ve yayım teknikleri. (3. Baskı). Ankara: Detay Yayıncılık. Köroğlu, Ö. (2013). Turist rehberlerinin iş yaşamındaki rolleri üzerine kavramsal bir değerlendirme. Pamukkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 16, 91-112.
Köroğlu, Ö., & Güzel, F. Ö. (2014). Visitor perceptions of the role of tour guides in natural resource management and sustainable tourism. International Journal of Advances in Management and Economics, 3(5), 1-8.
Köroğlu, Ö., Köroğlu, A., & Alper, B. (2012). Doğaya dayalı gerçekleştirilen turizm faaliyetleri içerisinde turist rehberlerinin rolleri üzerine bir inceleme. KMÜ Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 14(22), 131-139.
Lepetu, J., Makopondo, R. O. B., & Darkoh, M. B. K. (2008). Community-based natural resource management and tourism partnership in Botswana: Which way forward?. Botswana Notes and Records, 39, 113-124.
Littlefair, C., & Buckley, R. (2008). Interpretation reduces ecological impacts of visitors to world heritage site. Royal Swedish Academy of Sciences, Ambio, 37(5), 338-341.
Mason, P. (2005). Visitor management in protected areas: From ‘hard’ to ‘soft’ approaches?. Current Issues in Tourism, 8(2-3), 181-194.
McGrath, G. (2007). Towards developing tour guides as interpreters of cultural heritage: the case of Cusco, Peru. In R. Black & A. Crabtree (Ed.), Quality assurance and certification in ecotourism (64-394). Wallingford, Oxfordshire: CABI.
Munro, J. K., Morrison-Saunders, A., & Hughes, M. (2008). Environmental interpretation evaluation in natural areas.
Journal of Ecotourism, 7(1), 1-14.
Ormsby, A., & Mannle, K. (2006). Ecotourism benefits and the role of local guides at Masoala National Park, Madagascar. Journal of Sustainable Tourism, 14(3), 271-287.
Pereira, E. M., & Mykletun, R. J. (2012). Guides as contributors to sustainable tourism? A case study from the Amazon. Scandinavian Journal of Hospitality and Tourism, 12(1), 74-94.
Poudel, S., & Nyaupane, G. P. (2013). The role of interpretative tour guiding in sustainable destination management: A comparison between guided and nonguided tourists. Journal of Travel Research, 52(5), 659-672.
Poudel, S., Nyaupane, G. P., & Timothy, D. J. (2013). Assessing visitors preference of various roles of tour guides in the Himalayas. Tourism Analysis, 18(1), 45-59.
Rabotić, B. (2008). Tourist guides as cultural heritage interpreters: Belgrade experience with municipality-sponsored guided walks for local residents. International Tourism Conference: Cultural and Event Tourism Issues & Debates, Alanya.
Rabotić, B. (2010). Professional tourist guiding: The importance of interpretation for tourist experiences. 20th Biennial International Congress: New Trends in Tourism and Hotel Management, Opatija (Croatia), p.1-11.
Rahayuningsih, T., Muntasib, E. K. S. H., & Prasetyo, L. B. (2016). Nature based tourism resources assessment using geographic information system (GIS): Case study in Bogor. Procedia Environmental Sciences, 33, 365-375.
Randall, C., & Rollins, R. (2005). Role of the tour guide in national parks. Eleventh Canadian Congress on Leisure Research, p.17-20.
Randall, C., & Rollins, R. B. (2009). Visitor perceptions of the role of tour guides in natural areas. Journal of Sustainable Tourism, 17(3), 357-374.
Reisinger, Y., & Steiner, C. (2006). Reconceptualising interpretation: The role of tour guides in authentic tourism.
Current Issues in Tourism, 9(6), 481-498.
Ryan, C., & Dewar, K. (1995). Evaluating the communication process between interpreter and visitor. Tourism Management, 16(4), 295-303.
Sayım, F. (2017). Sosyal bilimlerde araştırma ve tez yazım yöntemleri konu tespiti - süreç yönetimi - tez yazımı. (Güncellenmiş ve Genişletilmiş 2. Baskı). Ankara: Seçkin Yayıncılık.
Schermelleh-Engel, K., Moosbrugger, H., & Müller, H. (2003). Evaluating the fit of structural equation models: Tests of significance and descriptive goodness-of-fit measures. Methods of Psychological Research Online, 8(2), 23- 74.
Seçer, İ. (2015). Psikolojik test geliştirme ve uyarlama süreci SPSS ve Lisrel uygulamaları. Ankara: Anı Yayıncılık.
Simon, D., Kriston, L., Loh, A., Spies, C., Scheibler, F., Wills, C., & Harter, M. (2010). Confirmatory factor analysis and recommendations for improvement of the autonomy preference index (API). Health Expectations, 13(3), 234-243.
Skanavis, C., & Giannoulis, C. (2010). Improving quality of ecotourism through advancing education and training of Greek eco-tour guides: The role of training in environmental interpretation. Tourismos: An International Multidisciplinary Journal of Tourism, 5(2), 49-68.
Sönmez, V., & Alacapınar, F.G. (2014). Örneklendirilmiş bilimsel araştırma yöntemleri. (Genişletilmiş 3. Baskı). Ankara: Anı Yayıncılık.
T.C. Kültür ve Turizm Bakanlığı Araştırma ve Eğitim Genel Müdürlüğü [AREGEM] (2022). Turist Rehberleri Sayıları. Web: https://aregem.ktb.gov.tr/TR-178564/turist-rehberleri-sayilari.html, Erişim Tarihi: 21.10.2022.
Tabachnick B. G., & Fidell L. S. (2007). Using multivariate istatistik. (Fifth Edition). Boston: Pearson Education. Inc.
Telfer, D. J., & Hashimoto, A. (2006). Resource management: Social, cultural, physical environment and the optimization of impacts. In D. Buhalis & C. Costa (Ed.), Tourism management dynamics: Trends, management and tools (145-154). Oxford: Elsevier Butterworth-Heinemann.
Tetik Dinç, N. (2019). Turist rehberlerinin rolleri. Ö. Köroğlu & Ö. Güzel (Ed.), Kavramdan uygulamaya turist rehberliği mesleği (157-190) içinde. Ankara: Nobel Yayın.
Tetik, N. (2012). Turist rehberlerinin ekoturizm alanındaki yeterliliklerinin önem-performans analizi. Seyahat ve Otel İşletmeciliği Dergisi, 9(3), 6-24.
Tezbaşaran, A. A. (2008). Likert tipi ölçek hazırlama kılavuzu. (Üçüncü Sürüm). Ankara: Türk Psikologlar Derneği Yayınları.
Turist Rehberleri Birliği (2022). Rehber İstatistikleri, Web: http://tureb.org.tr/tr/Rehber Istatistik/, Erişim Tarihi: 21.10.2022.
Ulusoy, H., & Köroğlu, Ö. (2021). Turist rehberlerinin kaynak yönetimi rol tanımlarının belirlenmesi. Turizm Akademik Dergisi, 8(2), 89-110.
eber, E. A. (2018). Heritage interpretation as tool in cross-cultural communication: Сhallenges and solutions in the work of guides-interpreters. Journal of Siberian Federal University Humanities & Social Sciences, 7(11), 1161- 1170.
Weiler, B., & Black, R. (2015). Tour guiding research: insights, issues and implications. Bristol, Buffalo, Toronto: Channel View Publications.
Weiler, B., & Davis, D. (1993). An exploratory investigation into the roles of the nature-based tour leader. Tourism Management, 14(2), 91-98.
Weiler, B., & Ham, S. H. (2001). Tour guides and interpretation. In D. B. Weaver (Ed.), The encyclopedia of ecotourism (549- 563). Oxon, UK: CABI Publishing.
Weiler, B., & Kim, A. K. (2011). Tour guides as agents of sustainability: Rhetoric, reality and implications for research. Tourism Recreation Research, 36(2), 113-125.
Wymer, W., & Alves, H. M. B. (2012). A review of scale development practices in nonprofit management and marketing. Economics & Sociology, 5(2), 143-151.
Yamada, N. (2011). Why tour guiding is important for ecotourism: Enhancing guiding quality with the ecotourism promotion policy in Japan. Asia Pacific Journal of Tourism Research, 16(2), 139-152.
Yıldırım, A., & Şimşek, H. (2016). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. (10. Genişletilmiş Baskı). Ankara: Seçkin Yayıncılık.
Yıldırım, İ. E. (2017). İstatistiksel araştırma yöntemleri araştırma tasarımı-örnekleme-veri toplama teknikleri. (Tablo ve Şekillerde Desteklenmiş Anlatımlı 3. Baskı). Ankara: Seçkin Yayıncılık.
Yıldırım, T. B., Ak, T., & Ölmez, Z. (2008). Assessment of the natural-cultural resources in Çanakkale for nature- based tourism. Environment, Development and Sustainability, 10(6), 871-881.
Zhang, H. Q., & Chow, I. (2004). Application of importance-performance model in tour guides’ performance: Evidence from Mainland Chinese Outbound visitors in Hong Kong. Tourism Management, 25(1), 81-91.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2023 Journal of Tourism & Gastronomy Studies
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License.
