From Past Cuisines to Future Tables: The Gastronomic Heritage of Bandırma-Erdek Region
Keywords:
Bandırma, Erdek, Gastronomic heritage, Oral history, SustainabilityAbstract
Gastronomic heritage is one of the cultural heritage element that includes society-specific local cuisine features, local tastes from the past generations, preparation and presentation of these tastes. Providing sustainability of society’s gastronomic heritage by transferring from generation to generation is essential to create unique gastronomic identities of destinations. In this regard, the subject of the study is the gastronomic values of Bandırma-Erdek region from past to present. The study aims to contribute sustainability of the values that constitute the gastronomic heritage of the region by revealing the gastronomic heritage of Bandırma-Erdek region. Elderly and healthy people who can do an interview living in Bandırma-Erdek region constitute the research sample. Oral history method was used to obtain data from the sample, and the interviews were recorded with a tape recorder. By analysing the obtained data in a complete way, 37 gastronomic tastes that constitute the gastronomic heritage of the region were revealed in the study. Obtained findings in the study show that many of the gastronomic tastes that make up the gastronomic heritage of the region continue to be used by changing their names, but many gastronomic tastes are forgotten without providing sustainability.
References
Akçalı, A. A. ve Aslan, E. (2012). Tarih öğretiminin iyileştirilmesi yolunda alternatif bir yöntem: Sözlü tarih. Kastamonu Eğitim Dergisi, 20(2), 669-688.
ASO (2016). Bosna Hersek ülke notu. http://www.aso.org.tr/wp-content/uploads/2017/09/bosnahersek.pdf
Aslan, C.; Berzeg, S. E.; Papşu, M.; Özbay, Ö.; Huvaj, F.; Devrim, C.; Karaerkek, N. ve Dağıstanlı, S. S. (2011). Biz Çerkesler. Ankara: Kafkas Dernekleri Federasyonu.
Balıkçı, Ö. ve Pesen, A. (2011). Güzelliğin özel Erdek. Erdek: Erdek Belediyesi Yayını.
Baum, W. K. (1987). Oral history for the local historical society (3. basım). Kaliforniya: Altamira Press.
Beardsworth, A. ve Keil, T. (1997). Sociology on the menu: An invitation to the study of food and society. London: Routledge.
Çevik, S. ve Saçılık, M. Y. (2011). Destinasyonun rekabet avantajı elde etmesinde gastronomi turizminin rolü: Erdek örneği. 12. Ulusal Turizm Kongresi, 30 Kasım – 4 Aralık 2011, Akçakoca-Düzce.
Çevik, S. ve Saçılık, M. Y. (2014). Pomak yemek kültürünün yaşayan izleri: Bir sözlü tarih çalışması. III. Disiplinlerarası Turizm Araştırmaları Kongresi, 4-5 Nisan 2014, Kuşadası-Aydın.
Decrop, A. ve Snelders, D. (2005). A grounded typology of vacation decision-making. Tourism Management, 26(2), 121–132.
Dedeić-Kırbaç, A. (2013). Boşnakların Türkiye’ye göçleri. Akademik Bakış Dergisi, 35, 1-19.
Doğdubay, M.; Sarıoğlan, M.; Saatçi, G. ve Eröz, S. S. (2011). Destinasyon pazarlamasında yerel yönetimlerin gastronomik öğeleri kullanma eğilimlerinin ölçülmesine yönelik bir araştırma. V. Ulusal Gastronomi Sempozyumu, Antalya.
Du Rand, G. E. ve Heath, E. (2006). Towards a framework for food tourism as an element of destination marketing. Current Issues in Tourism, 9(3), 206-234.
Dürük, E. F. (2007). Pomaklarda ‘pesne’ pratiği: Sembolik kültür ve etnisite (Yayımlanmamış Doktora Tezi). İzmir: Dokuz Eylül Üniversitesi Güzel Sanatlar Enstitüsü
Fox, R. (2007). Reinventing the gastronomic identity of Croatian tourist destinations. International Journal of Hospitality Management, 26(3), 546–559.
Güneş, G.; Ülker, H. İ. ve Karakoç, G. (2008). Sürdürülebilir turizmde yöresel yemek kültürünün önemi. 2. Ulusal Gastronomi Sempozyumu Bildirileri, http://www.tgyd.net/?Syf=5&Id=78129.
Gyimothy, S.; Rassing, C. R. ve Wanhill, S. (2000). Marketing works: A study of restaurants on Bornholm, Denmark. International Journal of Contemporary Hospitality Management, 12(6), 371-379.
Hegarty, J. A. (2006). Developing ‘subject fields’ in culinary arts, science, and gastronomy. Journal Of Culinary Science & Technology, 4(1), 5-13.
Hegarty, J. (2009). How might gastronomy be a suitable discipline for testing the validity of different modern and postmodern claims about what may be called avant-garde? Journal Of Culinary Science & Technology, 7(1), 1-18.
Joppe, M.; Martin, D. W. ve Waalen, J. (2001). Toronto’s image as a destination: A comparative importancesatisfaction analysis by origin of visitor. Journal of Travel Research, 39, 252–260.
Kalaycı, İ. (2015). Tarih, kültür ve iktisat açısından Çerkesya (Çerkesler). Avrasya Etüdleri, 47(1), 71-111.
Karaca, O. B.; Yıldırım, O. ve Çakıcı, A. C. (2015). Girit yemek kültürü ve sürdürülebilirliği. Journal of Tourism and Gastronomy Studies, 3(1), 3-13.
Karacaoğlu, S.; Yenipınar, U.; Birdir, S. S. ve Birdir, K. (2015). Sürdürülebilir turizm aracı olarak gastronomik miras: Adana ve Mersin illeri örneği. 4. Doğu Akdeniz Sempozyumu, 17 Nisan 2015, Hatay.
Kastenholz, E.; Davis, D. ve Paul, G. (1999). Segmenting tourism in rural areas: The case of North and Central Portugal. Journal Of Travel Research, 37, 353–363.
Kaşlı, M.; Cankül, D.; Köz, E. N. ve Ekici, A. (2015). Gastronomik miras ve sürdürülebilirlik: Eskişehir örneği. Eko-Gastronomi Dergisi, 1(2), 27-46.
Long, L. M. (2004). Culinary tourism. Kentucky: The University Press of Kentucky.
Memişoğlu, H. (2005). Balkanlarda Pomak Türkleri. İstanbul: Türk Dünyası Araştırmaları Vakfı.
Mennell, S., Murcott, A. ve van Otterloo, A. H. (1992). The sociology of food: Eating, diet and culture. London:Sage.
Okumuş, B.; Okumuş, F. ve McKercher, B. (2007). Incorporating local and international cuisines in the marketing of tourism destinations: The cases of Hong Kong and Turkey. Tourism Management, 28, 253-261.
Özcan, S. (2013). Pomak kimliği. Edirne: Ceren Yayıncılık.
Özdemir, G. (2008). Destinasyon pazarlaması. Ankara: Detay Yayıncılık.
Özder, A. (2012). Bosna-Hersek Cumhuriyeti’nde coğrafyanın halk kültürüne etkisi. Marmara Coğrafya Dergisi, 25, 213-237.
Öztürk, N. ve Aşçıkoca, H. (2013). Osmaniye Beldesi Pomak evleri üzerine çevresel, mekânsal-programatik ve yapısal bir değerlendirme. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 6(25), 410-428.
Peşteli, S. (2006). Boşnak yemekleri. İstanbul: İnkılap Kitabevi.
Richards, G. (2002). Gastronomy: an essential ingredient in tourism production and consumption. Tourism and Gastronomy (Ed: A. M. Hjalager ve G. Richards). London – New York: Routledge. 3-20.
Ritzer, G. (1996). Toplumun McDonaldlaştırılması: Çağdaş Toplum Yaşamının Değişen Karakteri Üzerine Bir İnceleme (Ş. Süer Kaya, Çev.). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
Sabbağ, Ç. ve Yıldırım, R. Y. (2017). Anadolu ve Kazan Tatar Türk geleneklerinde yeme içme kültürünün yeri. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 10(51), 1344-1355.
Santich, B. (2004). The study of gastronomy and its relevance to hospitality education and training. International Journal of Hospitality Management, 23, 15-24.
Santich, B. (2012). Bold palates: Australia’s gastronomic heritage. South Australia: Wakefield Press.
Thompson, P. (2000). The voice of the past (3. basım). New York: Oxford University Press.
Timothy, D. J. (2016). Heritage cuisines: Traditions, identities and tourism. New York: Routledge.
Tunçgenç, Ş. ve Tunçgenç, M. (2008). Giritli Türklerin mutfağından ot ve sebze yemekleri (2. Basım). İstanbul: Türkiye İş Bankası ve Kültür Yayınları.
Turhan, M. (1956). Kültürde değişen ve değişmeye mukavemet eden unsurlar. İstanbul Üniversitesi Psikoloji Çalışmaları, 1, 6-21.
Uraz, A. İ. ve Burgucuk, A. (2010). Bir Ege lezzeti: Girit yemekleri (3. basım). İstanbul: Karakutu Yayınları.
Yentürk, A. (2006). Girit toprağını hatırlatan ot yemekleri. Yemek ve Kültür Dergisi, 4, 72-79.
Yıldırım,A. ve Şimşek, H. (2011). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri (8. Basım). Ankara: Seçkin Yayıncılık.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2023 Journal of Tourism & Gastronomy Studies
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License.
