Yerel Halkın Ekoturizm Algılarının Demografik Özelliklere Göre İncelenmesi: Amasya İli Örneği (Examination of Local People's Perceptions of Ecotourism in Accordance with Demographic Characteristics: Case of Amasya)
DOI:
https://doi.org/10.21325/jotags.2023.1198Keywords:
Amasya, Ecotourism, Ecotourism perception, Local peopleAbstract
The aim of this research is to determine whether the ecotourism perceptions of Amasya local people differ significantly according to their demographic characteristics. The data collected as a result of the questionnaire applied to 440 people living in Amasya were statistically analyzed by means of the Independent Samples T-Test and the One-Way Analysis of Variance (ANOVA) test. In the analyzes, the statistical differentiation of ecotourism perceptions of the local people living in Amasya according to gender, marital status, age, education level, hometown, tourism education status, occupation and duration of residence were evaluated. Accordingly, it was found that ecotourism perceptions differed only according to the status of receiving tourism education, but did not show a statistically significant difference according to other demographic characteristics. However, although there is a difference in the perceptions of ecotourism among those who receive tourism education and those who do not, it is remarkable that the perceptions of both groups towards ecotourism are above the medium level according to the five-point Likert scale. The perceptions of the participants who did not receive tourism education were found to be more positive towards ecotourism. It is thought that this is due to the fact that tourism trainings are insufficient to emphasize the importance of ecotourism for Turkey, which mainly provides services for mass tourism, the lack of ecotourism-oriented employment opportunities in the Amasya region, and the fact that the tourism promotion activities of the region are carried out more for cultural tourism than ecotourism.
References
Avcıkurt, C. (2020). Turizm Sosyolojisi: Genel ve Yapısal Yaklaşım (6. Baskı). Ankara: Detay Yayıncılık.
Bayesen, D., Özkök, F. & Sünnetçioğlu, S. (2020). Covid-19 pandemisi sonrası turistlerin ekoturizm hakkındaki görüşlerinin değerlendirilmesi. Journal of Recreation and Tourism Research, 7(4), 528-550.
Blamey, R. K. (1997). Ecotourism: The search for an operational definition. Journal of Sustainable Tourism, 5(2), 109-130.
Ceballos-Lascurain, H. (1987). The future of ecotourism. Mexico Journal, January, 13-14.
Coşkun, R., Altunışık, R. & Yıldırım E. (2019). Sosyal Bilimlerde Araştırma Yöntemleri SPSS Uygulamalı (10. Baskı). Sakarya: Sakarya Yayıncılık.
Çalışkan, A. (2020). Hatay’ın Ekoturizm Potansiyeli ve Yerel Halkın Ekoturizme Bakış Açısı (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Necmettin Erbakan Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
Çavuş, A. & Semih, Z. (2021). Yerel halkın ekoturizm algısı: Giresun ili örneği. lnternational Journal of Geography and Geography Education, (43), 173-192.
Çevirgen, A. (2003). Sürdürülebilir Turizm Kapsamında Ekoturizm ve Edremit Yöresi İçin Bir Model Önerisi (Doktora Tezi). Dokuz Eylül Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir.
Durmuş, B., Yurtkoru, E. S. & Çinko, M. (2018). Sosyal Bilimlerde SPSS’le Veri Analizi (7. Baskı). İstanbul: Beta Yayıncılık.
Düzgün, E. (2021). Pandemi sonrası yeni turist tercihi: Glamping turizmi. Ordu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Sosyal Bilimler Araştırmaları Dergisi, 11(1), 145-158.
Gündüz, B. & Dönmez, Y. (2018). Üniversite çalışanlarının ekoturizm algısı. Bartın Orman Fakültesi Dergisi, 20(2), 152-162.
Harilal, V. & Tichaawa, T. M. (2020). Community perceptions of the economic impacts of ecotourism in Cameroon. African Journal of Hospitality, Tourism and Leisure, 9(6), 959-978.
İslamoğlu, H. & Alnıaçık, Ü. (2019). Sosyal Bilimlerde Araştırma Yöntemleri (6. Baskı). İstanbul: Beta Yayıncılık.
Karademir, N., Sandal, E. K. & Tıraş, M. (2013). Kahramanmaraş’ın ekoturizm potansiyelinin değerlendirilmesi. 3rd International Geography Symposium Geomed, Antalya.
Karakurt, S. (2022). Yerel Halkın Ekoturizme Yönelik Algısı Alanya Bölgesi Örneği (Yüksek Lisans Tezi). Giresun Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Giresun.
Kartal, G. (2021). Trabzon’daki Yerel Halkın Ekoturizme Yönelik Tutum ve Algılarına İlişkin Bir Çalışma (Yüksek Lisans tezi). Giresun Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Giresun.
Kavak, M. (2015). Edremit Körfezi Kuzey Kıyılarında Yerel Halkın Ekoturizme Yönelik Bilinç Algısı ve Tutumları (Yüksek Lisans Tezi). Onsekiz Mart Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Çanakkale.
Kaypak, Ş. (2010). Ekolojik turizmin sürdürülebilirliği. Uluslararası Alanya İşletme Fakültesi Dergisi, 2(2), 93-114.
Kervankıran, İ. & Temurçin, K. (2013). Afyonkarahisar ilinde ekoturizme yönelik yerel halkın yaklaşımları. İçinde A. Demirci ve Y. Arı (Eds.), Coğrafyacılar Derneği Yıllık Kongresi Bildiriler Kitabı (s. 319-324). Balıkesir: Coğrafyacılar Derneği Yayınları.
Kılıç, D. D., Güler, D., Babacan, A. & Kılıç, M. (2019). Amasya’nın ekoturizm potansiyelinin belirlenmesi üzerine bır araştırma. Sinop Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 3(2), 77-106.
Mansuroğlu, S. (2006). Turizm gelişmelerine yerel halkın yaklaşımlarının belirlenmesi: Akseki/Antalya örneği. Akdeniz Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 19(1), 35-46.
Mosammam, H. M., Sarrafi, M., Nia, J. T. & Heidari, S. (2016). Typology of the ecotourism development approach and an evaluation from the sustainability view: The case of Mazandaran Province, Iran. Tourism Management Perspectives, 18, 168-178.
Mree vd. (2020). Residents' perception of ecotourism in Ratargul freshwater Swamp forest of Bangladesh. Asian Journal of Research in Agriculture and Forestry, 5(3), 1-11.
Özkan, E. & Kubaş, A. (2012). Yıldız dağlarında kırsal kalkınmada ekoturizm fırsatları. KMÜ Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 14(22), 149-153.
Ross, S. & Wall, G. (1999). Ecotourism: Towards congruence between theory and practice. Tourism Management, 20(1), 123-132.
Surat, H. (2017). Artvin Yusufeli’nde yerel halkın ekoturizme yönelik algı ve tutumları. Journal of Forestry, 13(2), 9-19.
TUİK. (2023, 9 Mart). Erişim adresi: https://biruni.tuik.gov.tr/medas/?locale=tr
Turpcu, E. & Paslı, N. Ç. (2019). Ekoturizmin etkileri ve destinasyon aidiyeti arasındaki ilişkinin analizi: Giresun ili örneği. Journal of Recreation and Tourism Research, 6(4), 412-424.
Yaşar, İ. (2020). Pandemi (covid 19 salgını) sürecinin bireylerin tatile çıkma eğilimlerine etkisi. Turizm Çalışmaları Dergisi, 2(2), 1-14.
Yılmaz, B. (2018). Bartın İlinin Ekoturizm Kapsamında Değerlendirilmesi (Yayınlanmamış Yüksek Lisans tezi). Düzce Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Düzce.
Yılmaz, H. (2008). Turizm Çeşitlendirmesi Kapsamında Ekoturizmin Ürünü Olarak Tatil Çiftlikleri: Türkiye’deki Tatil Çiftliklerine Yönelik Swot Analizi (Doktora Tezi). Afyon Kocatepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Afyonkarahisar.
Zengin, B., Öztürk, E. & Salha, H. (2014). Amasya ilinin alternatif turizm potansiyelinin değerlendirilmesi. Sosyal Bilimler Metinleri, 6, 1-22.
Zenker, S. & Kock, F. (2020). The coronavirus pandemic–a critical discussion of a tourism research agenda. Tourism Management, 81, 104164.
Zere, S. (2020). Yerel Halkın Ekoturizm Algısı: Giresun İli Örneği (Yüksek Lisans Tezi). Atatürk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Erzurum.
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2023 Journal of Tourism & Gastronomy Studies
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License.
